345 syf.
10/10 puan verdi
bir garip macera
Harika, nasıl desem duygularımın ifadesi ne güç şu anda denizden yeni çıkmış bir balığın şaşkınlığı icerisindeyim ya da yere konan bir kuşun sakinliği. Ruhi mücerret içerisinden daha ne çıkabilir ki diyerek okuduğum ve her şeyden fazla fazla olan bir dolu dizgin macera!! İstiklal harbi gibi tarihi bir olayın başlangicindan bu kadar bambaşka
Bilincinizi, zihninizi, beyninizi anlamaya yarayacak muhteşem bir kitap. Nörolojiye ve psikolojiye ilgisiniz varsa eğer mutlaka okumanızı tavsiye ederim. David Eagleman şu başlıklar altında,
1. Ben kimim?
2. Gerçeklik nedir?
3. Kontrol kimde?
4. Size ihtiyacım var mı?
5. Kime donüşeceğiz? Kendisinin de yapmış olduğu çalışmaları, robot insanları ve gelecekte bizi nelerin beklediğini anlatmış.
Bir insanın beynini tanımadan, kendisini tanıyamayacağını düşünüyorum. Çünkü, yaşamımız beynimiz tarafından şekilleniyor ve vücudumuzu o yönetiyor.
"Doğrusu kalemimi bırakmaya korkuyorum."
Jean Paul Sartre ile ne kadar ilgilisiniz bilmiyorum ama kendisi yukarıdaki cümleyi kuracak kadar yazma düşkünü, yazıyı kendisinin sığınağı gören bir filozof/edebiyatçı. Onu tanımak isteyen herhangi biriyseniz Andrew Leak'ın bu özenli çalışmasına bakın derim.
Andrew Leak'ın Sartre'ın
Yunan Mitolojisine ne kadar ilgilisiniz? Bu defa tanrılara ağırlık vermek yerine yarı tanrı yarı cadı olan Kirke’nin hikayesine kulak verin. Sevdigi yaşasın diye onu tanrı yap o da seni begenmesin olacak iş değil! Bir bakın derim
Yazarın notu öyle güzel öyle naif ki kitaptan beklentim bir anda yükseldi daha elime alır almaz tutkudan bahsetmiş evet tutku özel bir kelime herkesin tutkusu farklıdır.
Herkes başka şeylere tutku duyabilir. Ben de okur olarak okuma tutkumu kitabı yorumlayarak yapacağım.
Bir kitabı okurken kaç duyguyu bir arada yaşayabilirsiniz korku gelirim aşk
Sırf kişisel gelişmeyeyim diye paylaşıyorum, az da siz gelişin
Şahsen kitabı dijital minimalleşeyim diye almadım. Ancak kitap böyle bir ihtiyaç hissetmeyen birine dahi (en azından bana) kendini sorgulatabiliyor.
Kitaptan çıkarılabilecek temel fikir bence şu: Teknoloji amaç değil araçtır.
Kişisel gelişim kitapları okumanın namını bilirsiniz. Arkadaşlarınız bu kitabı elinizde gördüğünde çoktan instagram hikayesinde paylaşılmış olduğunuzu bilin. Olsun. Ne de olsa siz artık bir dijital minimalistsiniz. Artık İnstagram’ı neden kullandığınızdan çok, nasıl kullandığınızla ilgilisiniz. Günde 85 defa ekrana baktığınız zamanları gıptayla hatırlıyorsunuz. Dikkatiniz daha keskin. Sosyal medyalardan uzaklaştıkça arkadaşlarınızla eskisi kadar sık irtibatta değilsiniz ancak ironik görünecek biçimde ilişkileriniz daha yakın ve yalnızlık hissi eskisi kadar tepenize çökmüyor. Kısa vadeli tatminler hayatınızdan çıktıkça, uzun vadeli ve anlamlı uğraşlar edinmeye başladınız. Kendinize gönüllü yalnızlık zamanları ayırıyorsunuz çünkü Blaise Pascal’ın sözü artık size daha manalı geliyor: “İnsanlığın bütün sorunları, insanın bir odada tek başına, sessizce oturamamasından kaynaklanır.”
