Gelsen belki biter bu kavgalar
Belki yine güzel olur yaşamak
Yeniden güneş doğar karanlık şehrimize
Gelsen belki çocuklar oyunlarını hatırlar
Kaybolup gitmez körebeler
Gelsen belki barışır gülle bülbül
Kavga etmez bir daha kargalar
Uzaklara gitmez belki göçmen kuşlar
Gelsen belki barışır savaşanlar
Bir daha hiç ölmez çocuklar
Ölmek istemez
Bazı çevreler çağımız şairinin ilhamdan kurtulduğunu sanıyor. İlhama ihtiyacı kalmadığını. Şiir yazmak öğretilmiş bilgisayarlar olsa onlar bile manasız sıralamalarını ilhamsız yapamazlar,diye düşünebilirim.
Vâreden’in adıyla insanlığa inen Nûr
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından
Rahmet vadilerinden boşanır âb-ı hayat
En müstesna doğuşa hâmiledir kâinat
Ne güzel bir giriş, dünyaya ne güzel bir geliş... Toprağı kirlerinden arındıran o Yağmur için, rahmet vadilerinin
İlham vermeni istiyordum senden
Zamanı meçhul, belirsiz kısaca gönder ezelden
Bekledim. Çok bekledim bir türlü gelmediler gönderdiğin ilhamlar bilmem neden?
Sana çok inanmıştım,hata yapmışım ben en başından beridir zaten
Senden beklediğim açıkça söylemendi sözleri kalbinden
Beni ilhamsız bıraktığın için acıdı bir yerler derinden
Bugünlerde geçer gider, ilham elbet gelir bir yerlerden misal Edirne'den
İlhamla birlikte bir at gibi şahlanacağım iki ayağımın üstünden
O zaman göreceksin ki nasıl yazılır mükemmel şiir bir kalbin merkezinden.