Bir bahar dalıydım bilinmek istedim
Zamansız yağan yağmurlar döktü bütün çiçeklerimi
Bir tane kaldı
Onun adı umut
Sadece kendim için sakladığım
Güneşin parıltısı beni benden aldı
Güneş nereye ben oraya
Envai çiçeklerle bezenmiş olandan hiçbir farkım yok ki
Anladığım an doldu bütün çiçeklerim narin dallarımda
Her birinde bir anı saklı
Saklı tuttuğum
Bir renk cümbüşü ki sorma
Gönlümün gökkuşağında
Severim hepinizi
Gözümden bile sakınırım
Siz ve ben bir bütünün parçalarıyız
Rotam,yol çizgilerim,izlerim
Vermem sizleri kimselere
Ölene dek var olacağımız
Saklı hazinem
Öpüyorum gözlerinizden...
25/6/2023
Pınar PEKĞÖZ
Bazen o kadar yanlış yapıyoruz ki. İsteklerimize o kadar çok odaklanmaktan şu an farkında olmadığımız, ancak artık onlara ulaşamayacağımız zaman değerini anlayacağımız şeyleri içindeyken göremiyoruz. Ve sonra hayatımız pişmanlıkla geçiyor ona da alışıyoruz ama içimiz hep onun ateşiyle yanıyor. Yanıyor yanıyor ama kül olmadan yanıyor. Biz de o ateşe alışmak zorunda kalıyoruz.
O Kadar da zor değilmiş yanlızlığa alışmak
En azından,
Dünya kaç bucakmış öğreniyorsun...!
__🍀🌺
neden her şeye alışmak zorundayım?
daha doğrusu neden bir şeyleri kaybetmemek için kendimi susturmak zorundayım?
Dünyadaki hiçbir şey sevilen birinin ölümü kadar yaralayamazmış insanı, alışmak diye bir şey de yokmuş zorunlu sabır haliymiş o
