Uzun zamandır tek başıma oturmuyordum. Teklik, insanı düşünmeye iter ve yeni yollar buldurur. Teklik, ilk etapta insana korkutucu bir kapı aralığı sunar, insan girmek istemez çünkü hayatı boyunca hiç yalnız kalmamıştır. Ancak insan ya kendisi isteyerek ya da Allah'ın iradesiyle o kapıdan bir defa girerse, asıl aydınlanmayla tanışmaya başlar. Bu akşamımın en önemli cümlesi beynimde yankılanırken kendimi bu yazıyı yazarken buldum;
İnsanla bağı olan, insana esir olur. Allah'la bağı olan, Allah'a kul olmakla birlikte kimseye esir düşmez.
Bu demek değildir ki insan sevmeyeceğiz, insanı, Allah'ın gönderdiği düşüncesiyle seversek, ne geldiğinde nefse yenik düşeriz, ne de gittiğinde kendimizi paralarız.
Esir şehrin insanlığından hür toprakların efendisi olma yolunda yürümek dileğiyle.