Pardon!
Pardon, ben galiba yanlış balkonun altında serenat yaptım ama olsun, siz de hiç fena değilsiniz..
Pardon, ben sizin söylediklerinizi sonuna kadar dinledim, bu üç gün sürdü, şimdi nihayet susuyorsunuz ve heyhat, ben artık ne söyleyeceğimi hatırlamıyorum!
Pardon, size küçük bir soru soracaktım ama beklerken büyüdü. Size büyük bir soru
Begonya'ya Mektuplar (7.Övgüler)
Selam sana gece de yıldız tozunu, gönlüme serpen peri... Mavilere bürü beni, dolambaçlı yollarda kaybolayım da; dönüpte seni kaybettiğim yollarda bulayım. Bazen toprakta, bazen bir çiceğin tomurcuğunda... seni tomurcuklara sakladım, kara toprak nedir ki(?) Begonya'm...
Çimenlensin gözlerin, papatyalar bezesin gamzeni, kokunla uyuyayım
Hayatımın aşkına bizim evin tuvaletinde rastladım diye anlatsam kim inanır ki bana? İlk görüşte aşk dedikleri böyle bir şey demek ki. Göğsümden bir parça söküldü, karnımda kelebekler uçuştu, içim alev aldı, bacaklarım uyuştu. Hissizleştim. Belden aşağımda bir sıcaklık, tenimde bir ıslaklık. Aşk dedikleri. ..
"Oğlum, n'aptın sen altına mı işedin?"
Altıma mı işedim? Hasiktir. Ulan aşk maşk derken koyvermişim resmen.
"Yuh! Koskoca adam olacak bi' de ha. Görüyo musun Nurten? Mecnun altına işemiş."
"Erdal Abi, senin ne işin var burada?"
Salonda kim varsa başıma toplandı. Ben hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim kendimi. Az önce kaybolduğum o gözlere bakamaz oldum. Erdal Abi'nin kahkahalarını bile duyamıyorum, kulağımda sadece bir çınlama. Yer yarılsa, içine girsem. Bir daha hiç çıkmasam. Hep orada kalsam.
"Ben biraz fazla kaldım galiba içeride, tutamadı yazık. Kusura bakma ya," dedi ve bana dokundu. Yer yarıldı. İçine girdim. Sonrası, sonsuz karanlık.
