Orta Öğretim kurumları ilk defa II. Mahmut zamanında açılmaya başlanmıştır
Yirmi beş yıllık öğretim üyesi Profesör Olcayto Fişek sınıfa girdiğinde, mesleğe başladığı ilk günden beri öğrencilerin ne kadar değiştiğini düşündü: Giyim kuşamları, saç kesimleri, dinledikleri müzik, konuşma tarzları... Aynı denebilecek tek şey hepsinin geri zekâlı oluşuydu.
Kızılcık sopası
Sultan II. Murad bile Şehzade Mehmed’i (geleceğin Fatih’i), “Eti senin kemiği benim” diyerek Molla Gürani’ye teslim etmişti.
Şehzade Mehmed her çocuk kadar haylazdı. Kendisini eğitmek üzere yeni bir hoca atandığını öğrenmiş, bir sürü muziplik hazırlamıştı. Hoca ilk derse elinde bir kızılcık sopası ile girince, afalladı. Tedirgin bir sesle sordu: “Elinizdeki nedir Hocam?”
“Kızılcık sopasıdır” dedi, Molla Gürani; “Zaman zaman talebelerimin üzerine yapışan tembellik tozlarını bununla silkelerim!”
“Haylazlık edersen, derslerine çalışmazsan, seni döverim!” demeye getiriyordu. Ders biter bitmez, Şehzade Mehmed annesine koştu: “Bu deli Hoca’yı hemen dersimden alın.”
“Neden ki?” diye sordu annesi, “bir şey mi oldu?”
“Daha ne olsun, elinde sopa ile derse girdi, beni dövmekle tehdit etti.”
“oglum ben ders alırken de o sopa vardi Valla aslanım, hocanın sağı-solu belli olmaz, ondan korkarız, iyisi mi suyuna git, derslerine çok çalış, tembellik etme…”
Şehzade Mehmed, bu sayede “Fatih Sultan Mehmed” oldu. Hocaya saygı, ilme-irfana saygıdır: Saygı olmadan “eğitim-öğretim” olmaz!
Osmanlı’yı zirveye taşıyıp beş yüz sene zirvede tutan sırrın özü de özeti de budur.
Sayfa 113Kitabı okudu
