KUMANDAN SALİH MİRZABEYOĞLU
Bu destan suların akışı gibi
Küfrün surlarına tırmanışın ve İlklerden başka örnek tanımaksızın
Savaşanların
Sen! anadolunun sahibi
Sen! beklenen sen! kurtulacak
ve kurtaracak olan
Duy milyonlarca hasretin sesini
Sen eryürek nasipli beklenen sensin
Özlenen sensin gözlenen sen…
"O zamanlara yetişebilmek için neler vermezdim? İlklerden olmak... Şimdi bir destan olup anlatılmak... Ne dersin bu işe? Sen de..."
O an uykudaymış da uyanmış gibi başını kaldırıp baktı Timuçin. Soruyu anlamadığını sanan Hada Koca yineleyecekti ki...
"Zaman zamandır Hada Koca. Güzel zamanlara özenmek de geçerlidir, kendince güzel zamanlar kurmak da... Bana sorarsan her er kendi zamanını kurmalı, kendi çağında durmalı. Özlem olacaktır elbette. Anlatılanlar bizim geçmişimiz. Güzellikleri yüreğimizde hissetmeliyiz ama daha güzellerini başarmak için çaba gerek! "
Sayfa 42Kitabı okudu
Duyguların tekrarı yoktur. İkinci kez aşık olduğumuzda ilkinden farklı hissederiz, belki daha temkinli, belki daha arzulu. İkinci kez hayal kırıklığına uğradığımızda ilkinin verdiği yıkım yoktur artçı deprem misali. İlk ihanetten sonra güven kavramını yitiririz. “Acaba ihanet eder mi?” düşüncesini hep aklımızın bir köşesinde bulundururuz. İlk defa çok sevdiğimiz birini kaybettiğimizde sonrakiler ilkinin yaşattığı acıyı, üzüntüyü yaşatmaz. İlk defa lunaparka, ilk defa denize gitmiş bir çocuğun gözündeki parıltıyı ikincide göremeyiz. Acaba hayat diye adlandırdığımız bu tecrübeler yığını sadece ilklerden mi ibaret?