#Mehmetçik#
Siz oğlu şehit olan aileye acı haberi vermeye gittiniz mi hiç? Hayır mı? Dinleyin o halde;
Sabah daha mesaiye başlamadan yazılı bir emir düşer önünüze.
Yukarı köyden Ahmet oğlu Mehmet şehit düşmüştür.
Yarabbim dersin, dağa çıksam üç gün aç susuz kalsam da şu haberi vermesem...
Ama giyersin tören üniformanı, bir kaç mehmetçikle
Anlatabildim mi yeterince ?
Yani o kadarsın.
Bülbülün altın kafeste
" İlle de " dediği VATAN'sın.
Bir gün arkadaşlarla oturup çay içerken, WhatsApp'tan başka bir arkadaştan bir mesaj geldi..
"İngiltere Türkiye'ye saldırmış!"
Bakın size yemin ediyorum öyle bir ruh haline büründüm ki, bir anda gözlerim döndü. Yerde miyim gökte miyim unuttum, kainat taş olup gökten bağrıma yağsa, sanki sağ elimle cihanı parçalayacakmış kudrette bir kaplan uyandı içimde.
Çanakkale ruhunu hep merak ederdim, vatan söz konusu olunca insanın gözü kararıyor, ruhu çılgın bir kaplana dönüyormuş meğer..
Meğer şakaymış..
Hiç başıma böyle bir şey gelmemişti "Bana ne oldu böyle yaa" şeklinde uzun süre hayıflanmıştım..
Bu olay beni baya derin düşüncelere sevk etmişti o zamanlar...
Bu konuda ille mevzu bahis olan ben değilim arkadaşlar. Biz Bu vatanın evlatları hepimiz, Çanakkale'de 18,
Kurtuluş Savaşı'nda 8 ülkeyi böyle ikiye bölüp perişan ettik.
Bunları neden anlatıyorum?
Son zamanlardaki olaylar sizi üzmesin, endişeye sevk etmesin..
Bu ülkenin çoluğundan çocuğundan yaşlısından gencine kaplan evlatları sağ oldukça, bu ülke kıyamete kadar baki kalacaktır inşallah...
Sevmek, anlamak, ağlamak...
Şu bi gerçek, sevmenin ağlamayla kesin bir ilişkisi var...
Bugün Istiklâl marşı için çıktığımızda da,
100 yıl logosunun sonsuzluk ve hilâl şekliyle yazılmış olduğunu görünce de,
Şu virüs yüzünden ne kadar riske girseler de özveriyle çalışan, bizlere hakkı geçen sağlıkçı, polis, öğretmen, kargocu vs. düşündüğümde de,
Şimdi tüm iyi niyetli insanlarla birlikte,
en sevdiklerime, bildiğim, bilmediğim tüm sıkıntılarına can-ı gönülden dua ederken de,
Yaradanı,
yaratılmışları,
şaşırtan ama şaşmayan düzenle süregelen kainatı tefekkür, hayranlık içinde izlerken de
Aczime rağmen, kendimi güçlü hissetsem de gözyaşlarıma engel olamıyorum.
Evet, biri vatan coşkusuyla, biri minnetarlıkla, biri kullukla, biri özlemle, biri şefkatle, biri üzüntü ile ama ille de Sevgiye, sevmeye hem de herbişeyi sevmeye,
ince düşünmeye, empatiye bağlı gözyaşları...
Yani anlamak ağlatıyor insanı...
Hassas insanlar için bu dünya,
zor bir dünya...
İnsan, kendi kendine de konuşur ama yinede ille konuşacak birini arar...
Sayfa 173Kitabı okudu
