Atatürk başarılı olmayı ilke edinmişti. Fakat başarıların kaynağını daima iki esasta bulurdu: Bilgi ve bilim ile vatan ve ulus sevgisi.
O, manevi kuvvetin bu esaslardan beslendiğine inanıyordu. Bilgili ve yargılama kudreti sağlam olan insanlara çok değer verirdi. Zekanın sadece bir insanı geçici başarılara sürükleyebildiğini, halbuki akıl ve bilginin kudretiyle elde edilen başarıların, devamlı olacağını söylerdi. Atatürk'ün başarılı olmak için düşüncesi şu idi: "Bir insan, hayatında büyük bir muvaffakiyet [başarı] kazanabilir, fakat yalnız onunla övünerek kalmak isterse, o muvaffakiyet de unutulmaya mahkumdur. Onun için çalışmak ve daima muvaffakiyet aramak, herkes için esas olmalıdır. "