-Yüzünü, ellerini, fakir kundurasını, tabutunu, bahtsız günahkar babasını, babasının uğruna nasıl cesurca tek başına sınıfa kafa tutmaya kalkışmasını...
-Unutmayalım, unutmayalım!diye tekrar bağırdı çocuklar. Cesurdu, iyi yürekliydi İlyuseçka'mız!
-İlyuşeçka öyle istedi, Ilyuşeçka, diye açıkladı Alyoşa'ya. Bir gece yatıyordu, ben de yanındaydım. "Babacığım , mezarımı toprakla örtükten sonra üzerine bir ekmek kabuğu ufala" dedi. "Serçeler gelir seslerini duyar , yalnız olmadığıma sevinirim."