Yezid b. Ebu Habib (rah) der ki:
"Bir mecliste konuşmayı dinlemekten daha fazla sevmek, alimin imtihanıdır. Şayet konuşmasına gerek kalmayacak derecede başka bir alim konuşuyorsa şüphesiz dinlemek selamettir. Onun sözü üzerine konuşmak, sözü süslemek veya artırmak ya da eksiltmek olur."
"Mümin konuşmak istediği zaman düşünür. Eğer söz faydasına ise konuşur, zararına olacaksa susar. Günahkâr kimse ise hiç durmadan be düşünmeden konuşup durur."
Hasan-ı Basrî(rah)şöyle demiştir:
"Çok konuşanın yalanı çok olur. Malı çok olanın günahı çok olur. Kötü ahlâklı olana ise azap edilir."
“Beş kimse ile arkadaşlık yapma:
1. Yalancı ile arkadaşlık yapma! Çünkü ona inanırsan aldanırsın. O serap gibidir; uzağı yakın, yakını da uzak gösterir.
2. Aptal ile arkadaşlık yapma! Çünkü faydalı olayım derken sana zarar verir.
3. Cimri ile arkadaşlık yapma! Çünkü o, sana gün gelir en çok ihtiyacın olan şeyi bile vermez.
4. Korkak ile arkadaşlık yapma! Çünkü o sıkıntı ve zorluk zamanında seni tek başına bırakır.
5. Günah içinde bir yaşam sürenle de arkadaşlık yapma! Çünkü o bir lokmaya ve hattâ daha azına seni satar.”
Cafer-i Sadık (rah.a)
"Mümin ancak Rabb' ine kavuştuğu an rahata erer.Rahatını Allah'a kavuşmakta bulan kişinin ölümü, onun sevinç, neşe, emniyet ve izzet bulduğu gündür."
Hasan-ı Basrî(rah)