Bir Gùn İmamı Azam'a Hasım Olan ve Onu Çekemeyen Bir Adam,Ona Gelip Bir Tokat Attı..
Imam Ebu Hanife bunun üzerine kendine hakim olarak şöyle dedi:
"Senin bana vurdugun bu tokadina bir tokatla karsilik verip, sana bu hareketinin cezasini verebilirdim, fakat vermeyecegim.
Seni Halifeye sikayet edebilirdim, fakat etmeyecegim.
Bana yaptigin bu kätülügü dile getirip, Cenab-i Hakk'a da sikayet edebilirdim, fakat bunu da kat'iyyen yapmayacagim.
Mahser gününde senden intikam almasini bizzat Cenab-i Hakk'tan dileyebilirdim, fakat seni o dehsetli günde O'na da sikayet etmeyecegim.
Kiyamet su anda kopsa ve benim senden sikayetim isitilebilse derhal sözümü degistirir ve cennete sensiz girmek istemedigimi söylerim."
Son derece lütüfkar olan bu sözler adami erittikce eritti, kendisinin ne kadar hasin ve insanliktan uzak bulundugunu, imam Ebu Hanife'nin ne kadar olgun ve yüce bir insan oldugunu anlamakta gecikmedi.
Imam'in eline, ayagina kapandi; özür dileyerek gözyasi döktü.
[ Faruqi ]