"Türküler gibiydi zaman, bazen şen şakrak, neşeli bazen de dertli..."
Sayfa 36 - ÖtükenKitabı okudu
yokluk hangi dilden konuşursa konuşsun anlardım.
Sayfa 88Kitabı okudu
"Ne notalar ne vuruşlar varmış, hiçbirini bilmezdik ama mutluyduk. Müzik deyince yanık bir türkü gelirdi aklımıza. Türküler gibiydi zaman, bazen şen şakrak, bazen de dertli..."
Sayfa 32Kitabı okudu
Cahil adam suya benzer , önünü nereye çevirsen oraya akar...
Kürt ne , Türk ne babam? İkisi de aha parmaklarım gibi , hangisini kessen öbürü de acır. Biz kardeşik baba.
Kim bilir ki nerede kalır ölümüz...
Gönül bilen , Gönül alan kalmadı...
Ben sevdim eller aldı
Yürekte acı kaldı.
Türküler gibiydi zaman , bazen şen şakrak , neşeli , bazen de dertli...
Hep bir şeylerimiz eksik...
Hepsinin yüzünde , aynı kalemden çıkmış bir yazgı. Yokluk , yoksulluk , sefalet... Alınlarında , yüzyıllardır biriken çizgi çizgi efkâr ; kat kat hüzün.
...Bir ayrılık , bir yoksulluk , biri de ölüm...
O viranenin yıkıntıları arasında dolaştım. Yıkık odalarda, ebemi, anamı, kardeşlerimi, kendimi aradım bir süre. El yetmez, göz görmez bir geçmişte kalmış hepsi de...
Sayfa 148Kitabı okudu