Amaçları olmayan sevginin, sadece sevme ediminin kendisinin önem arz ettiği sevgi. Böyle bir sevgide önemli olan tek şey olmaktır, tüketmek değil. O insanın kendini ifadesidir, insani faaliyetlerimizin tam olarak devreye girmesidir.
Hiçbir zaman bir kitabı bitirdiğimde o kitabı kendime hemen katmış olarak saymam. O kitabın içindekilerle ben ne zaman yürümeye, konuşmaya, düşünmeye, sevmeye, nefret etmeye başlarım; işte o zaman o kitap benliğimde demektir.