çiçekleri düşünmüyor kimse
balıkları düşünmüyor kimse
kimse
kalbi güneşin altında iltihaplanan
hafızası yeşil hatıralardan usul usul boşalan bahçenin
ölmekte olduğuna
inanmak istemiyor
ve bahçenin duygusu sanki soyut bir şeydir
çürümüştür kendi yalnızlığında
ağaçların soyundanım ben
şu bayatlamış havayı solumak usandırıyor beni
aşktan, aşktan, aşktan.
çıplağım ben, çıplağım, çıplak
sevgi sözlerinin arasındaki sessizlikler kadar çıplağım
ve aşktandır benim bütün yaralarım.
ben hüzünlü küçük bir periyi biliyorum
okyanusta yaşayan
ve yüreğini tahta bir kavalda
usul usul çalan
küçük hüzünlü bir peri
geceleri bir öpücükle ölen
ve sabahları bir öpücükle yeniden doğacak olan..
İnanalım
İnanalim soğuk mevsimin başlangıcına
İnanalım hayali bahçe harabelerine
Kimse beni
Tanıştırmayacak güneşle
Ve kalbimin anayasasını yazmak
Körlerin yerel hükumetinin işi değildie
Ölen bir kuş uçmayı unutmamami öğütledi bana
Ben
Kendi kalbini kaybeden zamandan korkuyorum