Sıradaki Ayrılık, Ayrılmayı Beceremeyenlere Gelsin..
Pişmanlık, ne yazık ki insanı öldürebilecek güçtedir. Daha çok acı çekmedim ben hayatta. Zira yaptığım hiç bir şeyden pişmanlık duymadan yaşadım belli bir dönem. Ne zamana kadar ? Sana kadar. Senin geldiğin yerde başladı her şey. O kapıdan ilk girdiğin yerde. Hala hatırlarım o gün ne giydiğini bile. Sonra günlerce bütün sokakları aynı yere çıkan
Sakarya Türküsü
“İnsan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya;
Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.
Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak;
Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.
Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir;
Oluklar çift; birinden nur akar, birinden kir.
Akışta demetlenmiş, büyük, küçük, kâinat;
Şu çıkan buluta bak, bu inen suya
Sayfa 400 - 1949
Dertlerin boyumu aştığı, bedenimi viraneye dönderdiği, acizliğimin doruklara sevdalandığı günden yazıyorum sevdiğim. Gönlümün, inim inim inlediği mahzun bir geceden kelam döküyorum yoluna. Başımda dönen sevdanı anlatıyorum, penceremde uğuldayan rüzgâra. Sızım sızım sızlıyoruz ikimizde. Rüzgâr sızladıkça alev alıyor göğüs kafesim. Aşık, aşığın
Rüzgâr alabildiğine hırçın, yağmur alabildiğine inatçı, yüreğim ise onlara inat sanki bir liman. Tıpkı gözlerindeki huzur gibi…