Büyük Eser
"Üslup esastan önce gelir" ilkesine göre değerlendirirsek kitabın dili klasik, alışageldiğimiz, yormayan Zülfü Livaneli anlatımıyla yazılmış, rahat okunuyor ve zaten kısa bir kitap.
Anlatılan konu ve kitabı ortaya çıkaran fikir bence muhteşem. İster istemez günümüz dünyasıyla karşılaştırınca sorunların asıl nereden kaynaklandığını, neden meydana geldiğini, bunlara ilişkin ilk sebebi sorgulamamızı sağlıyor ki kitabın en güzel yanı da bence bu; çok ince göndermeler, benzetmelerle bize davranışlarımızı, tercihlerimizi sorgulatması. Evet bu dünyada söz sahibi olmak isteyen kötü insanlar hep olacak ama onları oraya getiren en başta biz değil miyiz? Suçlarına bir şekilde ortak etmiyorlar mı bizi de?
"Martılara ateş etmemişler, yavruları öldürmemişler, kayalıklardaki yumurtaları kırmamışlar, sadece göstermelik olarak orada bulunmuşlardı."
Bu şekilde kendini avutan, süregelen düzende bu düşünceyle rahatlayan binlerce, milyonlarca insanın bir gün gerçeği görmesi dileğiyle.
·
Not rated
Balıkçı Ve Oğlu
Çocukları ölmüş ailelerin birbirinin yüzünde gördükleri acı tanıklığın çekingenliği aralarında asılı kaldı, onları uzaklaştırdı.”
Zülfü Livaneli’nin son kitabı “Balıkçı ve Oğlu”nu elime geçer geçmez bitirdim. Ernest Hemingway’in “Yaşlı Adam ve Deniz” kitabından bir alıntıyla başlıyor, kitabın birkaç bölümünde de oradaki sahnelere göndermeler yer alıyor. Bu beni kitaba çeken ince bir detaydı. Balıkçı ve Oğlu, göçmenlere, denizlerin birbirinden ayırdıklarına, ölüme ve yeniden başlamaya uzanan bir örgüye sahip. Mustafa ve Mesude’nin hayatına odaklanırken, kayıplarını, biricik çocuklarının üzerlerinde bıraktığı yıkıcı etkiyi hissedebiliyoruz. Kendi aralarındaki iletişimsizlik üst boyutlara yükseliyor ve müthiş bir çıkmazın sınırlarında dolaşıyoruz. Mustafa, balık için çıktığı denizde kendiyle yüzleştiği bir an, muhtemelen göçmen olduğunu düşündüğü insanların cansız bedenlerini görüyor. Ama onun tam anlamıyla çakılmasına neden olan, şişme ve küçük bir botun içinde cansız duran bebeği görmesi oluyor. Öldüğünü düşündüğü o bebek, Mustafa ve Mesude’nin hayatına doğru yola çıkarken, beraberinde de zor bir sınavı getiriyor. Yaşamın doğru ve yanlış olarak kabul ettikleri, mahalle baskısı, insanların sorguları ve vicdan…
Livaneli’nin dili ustaca kullanışını, gündelik yaşamın zorlu yollarında incelikle dolaşmasını seviyorum. Fakat bu kitapta, adını tam olarak koyamadığım bir bitmemişlik, aniden yol değiştirmeye neden olacak bir fren hissettiğimi söylemeliyim. Aniden durduk ve indik. Ya hikâyenin ötesi?
insan davranisini, dürtülerini, motivasyonlarini, yerlesik kisilik özelliklerine sahip kahramanlar üzerinden anlatan, belki de tum zamanlarin en muhtesem kitabi.
kahramanlarin tumunun yasami algilayisi, kendi perspektifi icinde okuyucu tarafindan anlasilabilir, her biri yasama dair oturakli ahkamlar kesiyor. yazar, karakterlerini okuyucuya tanitirken uzun ve yorucu bir betimleme yerine, karsisindaki kisiye ne hissettirdigine dair guclu ve keskin ifadeler kullaniyor, boylece okuyan kisinin, kendi kisiligi, görgüsü, algisi ile "tamamlayacagi" karakterler olusuyor. sonra bu karakterler üzerinden, bu romani olaganüstü yapan bir ton sey yapiyor: hem yasamin kendi akisindaki, farkindaligimizin hemen kiyisinda olan cok ince ayrintilari romana mükemmel bir sekilde serpistiriyor, hem kisiliklerin zaman icinde olgunlasmalarina izin veriyor, hem diyaloglardaki dinamizmi karakterlerin kendilerine özgü diliyle nefis bir bicimde aktariyor, hem cogu zaman insanlarin farkinda olmaksizin kendilerini bulduklari yasam tuzaklarinin (bkz: lifetrap) nedenlerine gondermeler yapiyor, hem de tüm bunlari anlatirken "baba katili" temasini isleyerek ilgi cekici bir öyküyü kurguluyor.insanin ic dünyasinda olup bitenlere dair sezgiler ve gözlem gücü anlaminda dostoievsky'ye apayri bir yer kazandiriyor.
bu kitaba, kahramanlarina, öyküye dair saatlerce konusulabilir.
--- spoiler ---
kitaptaki "baba katilligi" konseptini tipik bir "odipal tema" diye kestirip atmak, bu basyapita kesinlikle haksizlik olacaktir.
--- spoiler ---
Bu kitabı uzun zamandır beridir okumayı planlıyordum, ama bugüne nasipmiş demek ki. İçinde beş tane masal var: Mutlu Prens, Havalı Fişek, Bencil Dev, Bülbül ve Gül, Vefalı Dost. Her bir öykü birbirinden güzeldi ve birbirinden farklı mesajlar veriyordu. Bazı öykülerin sonlarında ise, doğrudan verilen mesajdan daha ince göndermeler vardı. Benim en sevdiğim öyküler kitaba ismini veren Mutlu Prens ve özellikle Bülbül ve Gül oldu. Her ne kadar çocuk kitabı gibi gözükse de, herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum.
Zweig'in bugüne kadar okuduğum her kitabı bana insan psikolojisi üzerinde ve kendi benliğimde çok fazla düşünecek konu veriyor. Kısacık satırlara çok anlan yükleyebilen yazarın kalemi ustalığı aşmış bir biçimde. Bana göre onun yazdıklarını herkes derinlemesine anlayıp, kavrayamaz.
Kitap 1920 yılların sonunda yazılmış bu kitapta yer yer dönemin
Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020127.7k okunma
Bilmemek
“Dönüş, Yunancada nostos demek. Algos, keder anlamına geliyor. Yani nostalji, doyurulamamış dönüş arzusundan kaynaklanan bir keder. Bu etimolojik aydınlatmanın ışığında, nostalji, bilmemenin acısı olarak ortaya çıkıyor. Uzaktasın ve ben sana ne olduğunu bilmiyorum. Ülkem uzakta ve ben orada neler olduğunu bilmiyorum.”
Kundera’dan
