Giovanni Papini'nin "Kaçan Ayna" kitabını okudum.
️Jorge Luis Borges'in oluşturduğu Babil Kitaplığı serisinden okuduğum ilk kitap oldu "Kaçan Ayna".
️Papini, içerikleri benzer olsa da biraz farklı şekilde okuyucuya "Sen Kimsin?" sorusunun cevabını 10 farklı öyküde anlatıyor. Öykülerde karamsarlık ve iç konuşmalar hakim. Felsefik düşünmenin inceliklerini öykü değil de inceleme türü şeklinde sunmuş Papini.
️Son derece akıcı bir anlatım, bir günde bitebilen ama son derece derin, alt metin anlatımları olan, bazısı şapka çıkarmalık bazısı hayatı, dünyayı, kendini sorgulatmalı son derece çarpıcı hikayeler. Papini her hikayede kendini anlatmış aslında. Hayatı sorgulayışını, kendini sorgulayışını, varoluşunu sorgulayışını anlatmış.
️"Kişilerin, sırasıyla canlandırdıkları kurmacaların dışında yaşamadıkları olgusunu öne sürerek eleştirebiliriz Papini’yi. Bu, yazarımızın onulmaz bir biçimde bir ozan olduğunu, kahramanlarının birçok değişik ad altında, onun kendi beninin yansımaları olduklarını söylemenin bir başka biçimidir. Papini’nin hak etmediği bir biçimde unutulmuş olduğundan kuşku duyuyorum. Bu kitaptaki öyküler, insanın melankoliye ve alacakaranlığa eğilimli olduğu bir çağın ürünleridir, ama melankoli ile alacakaranlık yitip gitmiş değildir, günümüzde sanat onları değişik kılıklara bürüse de. "Jorge Luis Borges
Derin anlatım ve estetik dolu bu öykü kitabını mutlaka okuyun. Keyifli okumalar.
GIOVANNİ PAPİNİ BEY DİYECEKSİNİZ
Kitaplarla ilişkimiz sanırım aşk ilişkilerimize benziyor. Bazen yanlış zamanda yanlış kitaplarla karşılaşıyoruz bazen de doğru zamanda Kaçan Ayna gibi doğru kitaplarla. Bu hiç belli olmuyor, bir bakmışız hiç beklemediğimiz bir anda, o güne dek hiç bilmediğimiz bir yazar hayatımıza hiç çıkmamacasına girmiş. Papini
