Sanırım lise iki ya da dörttüm, rutin yılbaşı çekilişlerinde arkadaşımın hediyesi bir kitap. En az 8-10 yıl arası bir süre evde bir köşede okunmayı bekledi. Çok güzel bir rutubet kokusu da sinmiş yapraklarına. Diyorlar ki İtalyan romanlarında Gülün Adı kitabından sonra en iyi roman buymuş. Bence haklılar ikisi de mükemmeldi. Kitap biraz Sweig’ın Bilinmeyen bir kadının mektubu, biraz da Goethe’nin Genç Werther’i karışımı olmuş, ama güzel olmuş. Evliliğe ve aşka toplum normlarının dışında farklı bir anlatım kazandırmış. Kadın erkek arasındaki ilişkiye toplumun at gözlükleri dışında bir bakış açısı ile yaklaşmış. Yine kısa bir alıntı “O gece ansızın bir şeyin farkına varmıştım, bedenimizle ruhumuz arasında pek çok minik pencere vardı, açık oldukları zaman, buradan duygular geçiyordu, aralıksa, pek bir şey geçemiyordu. Aşk, yalnızca aşk hepsini birden ardına dek, birdenbire, şiddetli bir fırtına gibi açabilirdi.”
