“Evet güzel incir kuşu... Dünyanın en bahtsız kadını olduğumu sen de görebiliyor musun?… Her gün ağır ağır ölüyorum. Kederimden her an kahroluyorum. Sen dışarılarda özgürce uçup ötüyorsun, bense esir tutulduğum kafesimde öfkelenip çıldırıyorum. Hadi, şimdi üç. Benim yerime de özgür kanatlarını çırp.”