İNCİR
Ne yaprakları hatırlıyor ne güneşi
Ne de düşmüş dalından
Balı içinde kurumuş bir heves gibi
Duruyor yerinde geçen sonbahardan.
Bir insanın kültürü beğenileriyle ölçülür, ve bizler sadece kendimizi beğeniriz.
Sayfa 20Kitabı yarım bıraktı
"Üzerimizde ölmüş şeylerin kabuğuyla yaşıyoruz," diyordu. " ruhun yok olup gittiği formlarda. Ve kendimizi onlara adıyor, onlardaki hala var olduğuna inandığımız neşeyi ortayı çıkarmaya çalışıyoruz."
Sayfa 20Kitabı yarım bıraktı
"Anne olmak kâfi değildir; bir istiridye bile anne olabilir."
Sayfa 49Kitabı yarım bıraktı
Hayatın kenarında durmuş, akıp gidişini seyrediyordum. Şimdiyse nehirde yüzmek, akıntıyı hissetmek istiyorum.
Sayfa 52Kitabı yarım bıraktı
İncir
Ne yaprakları hatırlıyor ne güneşi
Ne de düşmüş dalından
Balı içinde kurumuş bir heves gibi
Duruyor yerinde geçen sonbahardan.