Uzaktaki bir deniz feneridir çocukluğum
Ve artık ışığıyla beni korumaktan yoksun.
Ara sıra parlar bazı geceler
Ve o zamanlar beni çıldırtırcasına ağlatan
Ve yalnızlıklara iteleyen şeyler
Şimdi dudağımın kıyıcığında bir gülücük olur
Bir el çekip alır kulaklarımdan kiraz küpelerimi
Bir incir ağacının dallarına tüneyip de söylediğim türküleri
Bir ses boğar. Ve o ağacın pütürlü yaprakları tüylerimi
ürpertmez artık