(3:6 "... onun meyvasından aldı ve yedi; ve kendisiyle beraber kocasına da verdi; o da yedi. 7: İkisinin de gözleri açıldı, ve kendilerinin çıplak olduklarını bildiler; ve incir yaprakları dikip kendilerine önlükler yaptılar")
Bu gelişmeden sonra insan savaşmak üzere dünyaya inmiş; sözün özü kötülüğü yenmek savaşını kazanmak için dünyasal yaşamına başlamış. Arap boşuna "La rahate fid-dünya" dememiş.
Sayfa 105Kitabı okudu
Bir şahin gibi uçtu gitti başımdan aklım.
Kelimeler bile acze düşmekten mahcup.
Yeryüzünde hiçbir şey kuytulardaki bir çocuğun fark edilmeyen sevgisiyle karşılaştırılamaz.
Umudun bir rengi olsaydı mavi olurdu.
Deniz gibi , gökyüzü gibi sonsuz.
Bir tek ruh vardır, ve yayılmıştır bütün evrene, bir ırmağın suları nasıl kollara bölünürse. Ruhtur rüzgârda içini çeken, kesilen mermerde gıcırdayan , denizin sesinde gürleyen, incir yaprakları koparılınca sütten gözyaşlarıyla ağlayan.
Sayfa 49Kitabı okudu
