'' İNCİR KUŞLARI '' SİNAN AKYÜZ
Kitabın Adı: 
İncir Kuşları
Kitabın Yazarı: 
Sinan Akyüz
Tür: Roman
Çok satan romanlarıyla tanınan ve geniş okur kitlesine sahip yazar Sinan Akyüz İncir Kuşları romanında Bosnalı genç bir kız olan Suada’nın gerçek hayatından yola çıkarak, Okuyucuyu savaşın ve aşkın yakıcı gücüne tanık olmaya davet ediyor. Yakın tarihi edebiyatla buluşturan yazar, aşkta “savaş ve şiddeti”, savaşta “aşk ve inancı” ustaca konu ediniyor.
Sinan Akyüz dünyanın seyirci kaldığı bir soykırımı Suada’nın öyküsüyle yeniden gündeme getiriyor. Yakın tarihi edebiyatla buluşturan yazar, bu romanla Bosna Savaşı’nın bilinmeyen bambaşka bir yüzü gün ışığına çıkarıyor.
Aynı ırktan geliyorlardı. Aynı dili konuşuyorlardı. Bir tek dinleri farklıydı. Biri Müslüman Boşnak genci, diğeri ise Hıristiyan Sırp’tı. İkisi de konservatuardaki aynı Boşnak kızına âşık olmuşlardı. Ve bir gün bu iki genç, güzeller güzeli Suada’ya aşklarını ilan ettiler. Ancak gençlerden biri aşkına karşılık bulmuş, diğeri ise “Kalbimde iki kişiye yer yok” cevabını almıştı. Takvim yaprakları 6 Nisan 1992’yi gösterirken bir bomba düştü beyaz zambakların açtığı yüreklere… Suada patlak veren savaşın estirdiği rüzgârda âdeta savrulan bir yaprak gibiydi. Savruldu, savruldu, savruldu… Sonra da kader onu bir zamanlar ‘hayır’ dediği genç adamın eline esir düşürdü. Genç adam, o gün ela gözlü çöl ahusuna bakmış “Kader bizi ne inanılmaz bir şekilde birleştirdi, görüyor musun Suada?” demişti. Modern zamanlarda Avrupa’da yaşanmış bir soykırımda, kadere inananların romanıdır İncir Kuşları… Bu kitap tamamen gerçeklere dayanmaktadır…
incir yaprakları sunayım sana
papatyalar; sabır kanaryaları
aydınlık kolyesi, kirpiklerimden
ya da üzüm salkımları
yeter ki çek bulutları geriye
yıldızların kıskandığı yüzünden
karanfil kokulu perdeyi indir
tufan olsa, mahşer olsa beklerim
bir ağacı siper edip kendine
yüzüme kapama pencereleri
isyana giriyor gözbebeklerim
sağ elime alıyorum ağrıyan yüreğimi
sol elimde biraz hüzün
cennet deva ülkesidir yukarda
inen perdelerin ardında güneş
mutluluğun destanıdır sularda
Şimdi dudağımın kıyıcığında bir gülücük olur
Bir el çekip alır kulaklarımdan kiraz küpelerimi
Bir incir ağacının dallarına tüneyip de söylediğim türküleri
Bir ses boğar. Ve o ağacın pütürlü yaprakları tüylerimi ürpertmez artık
Sayfa 45 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
İncir ()
Ne yaprakları hatırlıyor ne güneşi
Ne de düşmüş dalından
Balı içinde kurumuş bir heves gibi
Duruyor yerinde geçen sonbahardan
Sayfa 20 - PdfKitabı okudu
Bak aramızda kalsın, ama ağlayınca Hindistan'a benziyorsun,
sen benim Pakistan olduğumu biliyor musun Ayça desem,
şiirin içine coğrafya girecek.
Adlarını sevdiğim ama görmediğim şehirler
Buenos Aires,
Kopenhag,
Rio de Janeiro,
Lizbon ve
Semerkant girecek..
Ağlayınca Çaldıran Savaşı'nda yaralanan bir ata benziyorsun,
sen benim
"incir yaprakları sunayım sana
papatyalar; sabır kanaryaları
aydınlık kolyesi, kirpiklerimden
ya da üzüm salkımları
yeter ki çek bulutları geriye
yıldızların kıskandığı yüzünden
karanfil kokulu perdeyi indir..."
Sayfa 23Kitabı okudu
Meydan
Bu taşlaşmış şehrin betonlaştırılmış sokaklarında bile saygılı
bir doğa duygusunu koruyabilirsin : kendine duvar arkasına sıkıştırılmış bir çit seç; sonra, hergün, onun yanından yürüyüp
geçerken, bak, düşün, sor : dallarını nasıl budamışlar; bak, düşün, sor : kaç tane yabani incir boyvermiş dallarının arasından;
bak, düşün, sor : yaprakları dökülenler, ölmüş mü, yoksa yalnızca kışa mı hazırlanıyor; bak, düşün, sor : incirlerin sararan
ufak yaprakları ne kadar zamanda dökülecek - bak, hep; düşün, hep; sor, hep : koruyabilirsin ...
Sayfa 26 - Metis YayınlarıKitabı okudu
DEVİNİM
Nasıl devinimdir bu
Bir sürgün bir ışık dalgasında
Kabuk değiştirmesi ağacın
İncir yaprakları sunayım sana
Papatyalar; sabır kanaryaları
Aydınlık kolyesi, kirpiklerimden
Ya da üzüm salkımları
Yeter ki çek bulutları geriye
Yıldızların kıskandığı yüzünden
Karanfil kokulu perdeyi indir.
Deniz
Balkona çıkarız geceleri
Denize bakarız uzun uzun
Görmek için gözlerini
Ta uzaklarda yaşayan annemizin
Odada bir ses havagazı
Bu ne uzun havagazı
Kaybolan denizi
Ölenlerin ve ölmeyenlerin
Konuşmuyoruz
Kelimelerini aldı gitti
Aramızda büyüyen suda
Unutarak ellerini
Belimiz eğik ve ışıklı
Gün doğarken suda
Ve çocuklar suya inen
Üzgün incir yaprakları
