Cahit KÜLEBİ'nin "İnsanlardan buz gibi soğudum" dediği yer:
Mahremiyetsiz, samimiyetsiz, özentili bir taklitten, soğuk sarı bir taklitten ibaret bir hayat... Her görüştüğünle müthiş bir rekabet, bir mücadele, bir düşmanlık... Hiçbir el sıkmazsın ki mümkün olsa seni bir çukura itmeyeceğine emin olasın; hiçbir ses işitmezsin ki senin yokluğunda en hain, en haksız bir alayda, bir dedikoduda bulunmayacağına emin olasın... Riya, alay, kendini beğenmişlik, bencillik... Bu aç kurdun elinde bütün çehre morarmış, bütün gözler bulanmış, herkesin başarısı öbürlerinin ayaklar altında ezilmesiyle gerçekleşecek gibi bir haset, bir kin... Kimse kimseyi beğenmez, üstünden başından tutunuz da konuştuğu Fransızcaya kadar her şey alay için bir vesile olur. Zaten hep sahtekârlıktan ibaret olan bu paskal* yüzünde göz dudağa, dudak çeneye güler... İğrenç bir şey hâsılı...
Sayfa 43 - *Paskal: Pandomim oyununda palyaço gibi boyanmış, komiklik yapan oyuncu
KİM İSTİHDAM EDİYORSA O KAZANIYOR
Anadolu’nun Müslüman ailelerinden çıkıp gelen yüzbinlerce gencin,
ailelerine maddi manevi maliyetleri.
N’oluyor bunlar sonunda?
Aileler çocuklarının elden gitmesinden şikayetçi.
Dişini tırnağına katarak, çiftini çubuğunu, bağını bahçesini satarak evladını
büyük şehirlerin üniversitelerinde okutmak için olmadık fedakârlıklara
katlanan ana
"Ormanda büyüyen adam azgını
Çarşıda pazarda insan beğenmez
Medrese kaçkını softa bozgunu
Selam vermek için kesan beğenmez
Elin kapısında karavaş olan
Burunu sümüklü gözü yaş olan
Bayramdan bayrama bir tıraş olan
Berbere gelir de dükkan beğenmez
Âleme ta'n eder yanına varsan
Seni yanıltır bir mesele sorsan
Bir cim çıkmaz eğer karnını yarsan
Camiye gelir de erkân beğenmez
Daģlarda kırlarda gezen bir yörük
Kimi tımar sıpah kimisi bölük
Bir elife dili dönmeyen hödük
Şehristana gelir ezan beğenmez"
Sayfa 353 - İz YayıncılıkKitabı okudu
İnsan âşık oldu mu, kendini beğenmez olur. Kişiliğinden, varlığından soğur. Ruhuyla kavga eder, küser. Ve arabesk tahtına kurulur: 'Ben sana layık değilim, kendine daha mükemmel bir sevgili bul, burnunda sümük var, benden nasılsa bir gün ayrılacaksın, ne bakıyorsun lan sevgilime, kim o, daha önceki mi, sen bende ne buluyorsun, beni param için sevmiyorsun değil mi, bağırmadan konuşuyorum, dağıtırım ulan burayı, içim yanıyor içim...
Sayfa 139Kitabı okudu
Eşya kıskanılır mı hiç? Başkasında olsa anlarım.Kendi malını insan kıskanmaz,belki beğenmez,bıkar,atar,satar,yakar,mahveder,amma…
Meselâ,dersin ki; "Şimdiki aklım beş sene evvel olaydı,şöyle yapmazdım.Şunu tercih ederdim yâhut o zaman anlamamışım,şimdi anladım."Amma bir müddet geçtikten sonra şimdiki akıl ve idrâkini de beğenmez,o sözden de rücu' edersin (dönersin).Bu; kişinin sözünden cayması değil,o sözü konuştuğu zamanki benliğiyle sonraki zamanda konuştuğu benliği ve idrâki arasındaki farktır.Her insan böyledir.
