SES SUSAR KÜL KALIR
Toprağın mayası yağmur, yağmurun özü sudur. İnsan,tüm bu oluşların tam ortasında durur. Ne tamamen topraktır ne sadece su.Ne bütünüyle nurdur ne yalnızca balçık.İnsanın özü,
Ay’a Yol Uzunluğundaki Meşhur Şiiri Nihayet Bitirebildim-1
Bir Delinin Senfonik Dokundurmaları
-Sevgi,
16 Ramazan 1446- Mutlaka Kulak Verin
instagram.com/reel/DGO0Aiksdl...
Yağmur sesi bir imajdan ibaret. Her yağmur sessiz yağar hakikatinde. Önce sudur yağmur. Sonra buhar. Sonra bulut. Esen rüzgarla ses bulmaya başlar. Tekrar suya dönüşür damlalar halinde. Hala sessizdir. Düşer damla damla. Yağmur düştüğü yerde bulur sesini. Yağmurun sesi o yüzden düşüşün sesidir. Yağmur sesi sonradan eklenir damlaların varlığına. Bir yazımda şehrin yağmur oluklarından akan suyun dahi şehrin konuştuğu dile dahil olduğunu ifade etmiştim. Şehir düşüşün dibidir. Daha aşağısına düşemez insan. Tekrar yükselmek için yağmura tutunup şehirden hicret etmelidir.
Yağmurun sesine nazire indirilebilir mi diye sormanın anlamı yok. Yağmur sesi kendi içimizde ve derinliklerimizde, cennetten düşüşümüze denk düşen bir imaj, bir rezonans. Yağmur sesindeki rahatlatıcılık, bizim gibi düşen başkalarının da olduğunu bilmekten kaynaklanıyor.
Göklerden kopuşa bir ağıt yağmurda bulduğumuz/işittiğimiz. Göklerden kopuşumuzun hüznü yağmurdan aldığımız hisse. Yağmur bir ağlayıştan ibaret! Ağlamak nedir diye sorsam herkes göz yaşı diyecektir, yani öncelikle sessizliktir yağmur. Kalp atışı yağmur sesi, hıçkırmak gök gürültüsü... Yağmurun ritmi kalp atışlarımızın ritmine tevafuk ettiğinde anlayabileceğiz. yağmurun anlamını.
Kendimizi kandırmak için yağmur sesi mi çıkarmaya başladık. Hangi günahın tövbesi bu? Günah çıkarmaya mı niyetleniyoruz? Tövbe ile günah çıkarma arasında nasıl da geriliyor insanın ruhu...