- " hepsi o. bana aşık değildi. belki de bu yüzden ben aşkımdan delirecek gibiydim bir gün ona sordum,
'neden sevmiyorsun beni hiç? sevilmeyecek kadar çirkin miyim ben?' "
elinin ayasıyla gözyaşlarını silip devam etti.
- " 'metin bey,' dedi bana, 'siz çok iyi bir insansınız. elbette bir kadının bütün sevgisini hakediyorsunuz. size bunu veremediğim için beni affedin. ben aşkı hayattan çok ölüme benzetirim... ve insan bir kere ölür.' "
Geri geldiğinde, masanın üzerine çıkmaya niyetli bir kara kedinin garson tarafından kovalandığını gördü. Sokak, kahkahalar, tabaklara çarpan çatal bıçak sesleri, kişisel kahramanlık hikâyeleri, acılar ve Çingene çocuğun darbukada kıvılcım çıkaran parmak darbeleriyle tutturduğu ritmin iç içe geçtiği bir ses âlemine dönüşmüştü. Oturup kadehine
Sayfa 387 - Teslim, Kendi Efkârımca Okur YazarımKitabı okudu
sahi nedir aşk?
ya da aşk gerçek midir?
nasıl anlarız mesela aşık olduğumuzu?
bana göre aşk; bir insana beslediğimiz en saf duygudur, tıpkı annenin bebeğine olan sevgisi gibi...
insan yaşamı boyunca birçok insanı sevebilir ama aşk sadece bir kişiye özeldir. Onun dışında kimseye aynı duyguları besleyemezsin. Kimse sana o heyecanı hissettiremez, uzun süre haber alamadığında yaşadığın kaygıyı, canı yandığında kendi içinde hissettiğin o acıyı, onunla konuşurkenki o mutluluğu...
her bir parçası senin gözünde kusursuz gözükür, başkalarına batan şey senin için sevilesi bir özellik olur. Ama hayatında sadece bir kere yaşarsın bu duyguyu. Şanslıysan ömürlük bir huzur olur; şanslı değilsen içinde kalan bir ukte, bir yara...
Ben senin dışında kimseye bu duyguları besleyemem, kimseyi bu kadar saf sevemem.
İçimizdeki saf sevginin hep var olması ümidiyle...