İnsan insanın ilacıdır. Başka bir dünyada, başka bir ülkede, başka bir şehirde, başka bir sokakta, başka bir evde insan insanın ilacıdır. İyi gelir yan yana durmak. Hep bir arada. Hiç yıkılmayacakmış gibi. Hep sonsuzmuş gibi, orada kadim.
Sayfa 44 - Doğan KitapKitabı okuyor
“…amaç nedir derseniz, bence tam olarak şudur: İnsanın değerinin sadece insan oluşundan geldiği; din, milliyet, cinsiyet, renk, cinsel tercih, siyaset gibi birtakım ön sıfatlarla ayrımcılığa uğratılmadığı bir hümanizm anlayışı.”
Sayfa 46Kitabı okuyor
Düşüncelere daldım bir süre: " İnsan mendel gibi birini kolayca unutamaz!"
Benim gözümde bilmediğini açıkça söyleyen insan, bilmediğini biliyormuş gibi görünen ve her şeyi ağzına yüzüne bulaştıran ikiyüzlüden daha değerlidir.
Kar altında hüzün denemesi
Dünyanın en uzun hüznü yağıyor
Yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne
Kar yağıyor ve sen gidiyorsun
Ağlar gibi yürüyerek gidiyorsun
Belki bulmaya gidiyorsun kaybettiğimiz
O insan ve tabiat çağını
Dön bana ve dinle
Kuşlar uçuşuyor içimde
Loş bir keman solosu gibi
Kuşların uçuştuğunu içimde
Dön bana ve dinle.
Karanlık denizlerin dibinde
Birtakım incilerin olduğunu
Birtakım incilere ve hatıralara
Neden bağlı olduğumuzu unutma.
Duy beni ve dinle
Denizler boğuşuyor içimde.
Unutma diyorum ama sen anla
Anlat bizim de yaşamak istediğimizi onlara.
Sayfa 59 - 3. Baskı; İstanbul, 2008Kitabı okuyor
"Vücudun zehirlenmeye alışması gibi, insan düşüncesi de eski kavram yanılgılarına alışır."
İroninin bilimi "eylembilim"..
"İnsan bazı olayları yaşamanın heyecanını kaybedince, aynı olayları tekrar yaşarken daha ustalaşıyor; yaşamanın akışına kapılmadığı için daha üstün bir yaratıkmış gibi görünüyor başkalarına. Oysa duyarlık bitmiş."
İletişim YayıncılıkKitabı okuyor
Aslında bir kuş uçacak, yiyecek toplayacak, yuva yapacak şekilde vardır ve ben kuşun bunları yaptığını görünce onun sevincine bakıp mutlu olurum. Keçi, tavşan, kurt; beslenmek, üremek, ailelerini beslemek için vardır ve bunu yaparlarken ben de onların bundan mutlu olduklarını ve hayatlarının akılcı bir hayat olduğunu kesinlikle bilirim. Peki, insan ne yapmalıdır? İnsan da hayvanlar gibi hayatı var etmelidir, ancak tek bir farkla: Hayatı tek başına var ederken ölecektir, hayatı kendisi için değil, herkes için var etmelidir. Ve insan bunu yaptığı zaman eminim ki kendisi mutlu, hayatı da akıllıca bir hayat olacaktır. Peki, otuz yıllık bilinçli yaşamımda ben ne yapmıştım? Ben yaşamı herkes için var etmeyi bir yana bırakın, onu kendim için bile elde etmemiştim.
Sayfa 67Kitabı okudu
Ama yazgısını yaldızlı çokomel kâğıtları gibi
Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.
NBC 'Kasaba' Filminden bir sahneyi hatirlatti
SORİN - Nasıl söylemeli bilmem, ama başka nedenler de var. anlaşılmayacak bir şey değil; aklı başında genç bir adam, burada, bu ıssız köy hayatını yaşıyor. Ne parası, ne toplumda bir yeri, ne geleceği var. Belli başlı bir işi yok. Başı boşluğundan utanıyor ve korkuyor. Çok severim onu, o da bana bağlıdır. ama yine de, ne de olsa, yerinin burası olmadığını biliyor, başkalarının merhametiyle yaşayan bir besleme, bir asalak gibi hissediyor kendini. Şaşacak bir şey yok bunda, gururlu bir insan. ARKADİNA - Beni çok tasalandırıyor... (Düşünceli.) Bir işe mi girmeli acaba?
Umutsuz insan kendini bir çemberin içinde hisseder ve nereye dönerse dönsün bir çıkış bulamaz. Saat kadranı gibi düşünün; akrep on ikiyi gösteriyor ama önü kapalı. Saat üç, önü kapalı. Saat altı, önü kapalı. Kendisini evrenin geri kalanından yalıtılmış hisseder, aslında sonsuza kadar "yalnız kalma" korkusudur çektiği.
BUZ GİBİ
Aşk iyidir bak
Duyumunu artırır insanın
Hele don gömlek sabahları
Tıraş olacağını duyarsın
Yeni gömleğini giyeceğin gelir
Bir yeni biçim eklersin insan olacağa Masaya, merdivene, aynalı dalaba Derken ardından şıpınişi bir kahvaltı Amanın dersin bu ne delice gidiş Paldır küldür açar mıydı fıstık ağacı İspinoz düşünür müydü?
Deli olan kaşınır mıydı?
Önsöz...
..."kayda değer, bir yaşantıdan kendine göre kalıcı ve yönlendirici olabilecek gerçekleri, her zaman olduğu gibi aradan ancak uzun yıllar geçtikten ve kimi duyguları, iyi ya da kötü, değişik boyutlarıyla yaşadıktan, üstüne üstlük yitirdikten, peşinden koşulmaya artık değer bulamadıktan sonra çok daha iyi değerlendirebiliyor, bir yerlere konumlandırabiliyor insan."
Istırap , kader ve ölüm gibi yaşamın alaşağı edilmez bir parçasıdır. Istırap ve ölüm olmadan insan yaşamı tam olmaz .
Sayfa 78Kitabı okuyor
Bildiğimiz gibi, insan soyunda bencil kaprisler, oyalayıcı numaralar, kolay duygusallıklara haince çağrılar, aldatıcı ayartma manevraları hiç eksik olmasa da hayranlık verici feragatlere de yer vardır, bizler bütün bunlarda, övgüye değer bu ve diğer feragat tavırlarında ısrarcı olursak, yaratılışın anıtsal projesindeki kendi küçük payımızı büyüterek gerçekleştirebileceğimizi hala düşünme imkanı bulabiliriz.
Sayfa 144Kitabı okuyor
