30/11/21
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer tellal iken, pireler berber iken insanlar avlanıp toplayarak yaşarlarmış, koklayarak doğruyu bulur, dinleyerek yola devam ederlermiş, kimsenin belli bir mekanı yokmuş, herkes sadece kendisine sahipmiş ve tüm kapasitesini yaşamak için kullanırmış. Gel zaman git zaman dünyaya yerleşmişler, artık gerçeklikleri bambaşkaymış, daha kalabalık olmuşlar, bir sürü yiyecekleri varmış, kimin nerde durduğu çok önemliymiş ve diğerlerinin durduğu yere izinsiz gitmek bir felaketmiş. Kim kiminle beraber, kimin neyi var belliymiş. Zamanla kurdukları bu düzen onlara dünyanın kendi düzeninde nasıl yaşadıklarını unutturmuş, artık vahşi tarafları geçmiş olmuş ve bu geçmişten kalan yeteneklerini yitirirken geçmişin gölgesinden de kurtulamamışlar. Dünya herkesin içinde kendi kutuları olan büyük bir kutuya dönüşmüş, her yeni gelen bebek insan onlara tekrar özlerini hatırlatsa da insanlar tekrar onları da kendi kurdukları düzene göre yontuyorlarmış. Nasıl yaşanacağını unutmuşlar dahası hem yaşamdan korkuyorlarmış hem de gerçekliği kendi hikayelerine göre şekillenen zihin sanıyorlarmış. Gittikçe daha büyük mekanlar daha hızlı yemekler yapmışlar, çoğaldıkça çoğalmışlar..
Boşluğunu Dolduramadığımız Duygular - Garib Çoban
Arama boşuna bulunmak istemeyeni gönül.
Dik dal, boş daldır.
Eğilen dal, dolgun meyvelerle dolu.
Ecel bizi iki büklüm dört kat etmeden, biz isteyerek huzurda rukû ile secde ile eğilelim!..
Onlar, kendilerine; Allah'ın huzurunda eğilin!..
Denildiği vakit eğilmez. Mürselât-48
Mutluluğun iyileştirmediği şeyi iyileştiren bir ilaç yoktur.
Dünyada en
Dünyada en nefret ettiğim binalar.. Huzurevleri(?)
( beş senedir huzur evinde yaşayan yaşlı bir annemizin kaleminden)
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya.
Eskiden yaşlılarımızı kapatmazdık başka yerlere. Onların yüzü suyu hürmetine belalar def oluyor der,
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
Gözler buluşunca iki kalbe.
Yürekler de bir heyecan kaplar bu telaşın içinde...”“Üstüne kır çiçekleri sinmiş meğer.
Gülüşü güneş, yüzü gökyüzü sevdiğimin...”Seven sevdiğini aklından çıkarsa bile kalbindeki yeri asla değişmez.
Kalp sevgiyi saklayan sandık misalidir.Belki de insanlar yüreğinden geçtiği gibi konuşmalılar.
Aklından geçtiği gibi