Bilmelisin ki bizim "insan ruh sahibidir" Sözümüz "o ancak ruh ile insandır" Biçiminde anlaşılmalıdır. Çünkü insan ancak ruh ile insan olduğunu anlayabilir. Daha açık bir ifadeyle söyleyecek olursak, sen "insan ruh sahibidir" Dediğin zaman ta başında insanda bulunduğunu kabul ettiğin şeyi açıklığa kavuşturmuş olursun.
En değerli, en yüksek varlık, her varlık için kendininkidir.Başka varlıkların değerlerini,kendi varlığını temel alarak ölçer,ona göre yargılara varır.Bu ölçü olmadıkça hayâl gücümüz bir iş yapamaz.Başka bir çıkış noktası da yaratamaz.Kendimizin dışına ileriye gidemeyiz.İşte bu yüzden insanlar,varlıkların en güzeli insandır,diye düşünmüşler.O halde Tanrı onun şeklindedir.Kimse erdemsiz mutlu olamaz,erdem de aklın dışında değildir;akılsa insandan başka varlıkta yoktur.O halde Tanrı insan biciminde olmalı.
kimse, hiçbir sebebi yokken aniden, isteyerek veyahut bilerek delirmez. bu yalnızca ötekilerin varlığıyla gerçekleşir. İnsanı delirten, bir başka insandır. ötekinin bıraktığı acının, hayal kırıklığının, nefretin ve belki de mutluluğun iziyle deliliğe ilk adımını atar insan.
Bir söz vardır:
"hata yapmayan insan hicbir şey yapamayan insandır ve hayataki en büyük hata kendini hatasız sanmaktır herkes hata yapar yüzyıllar gecsede yapacaktır fakat... Fakat asıl olan bu hatalardan nasıl ders cıkardıgımızdır"
Həm də bir qadın kimi onun da sevib-sevilmək ,xoşbəxt olmaq hüququ vardı. İndi ağılsızlığından bir qələt eləyib deyə ömürlük bədbəxt olası ,ya gedib özünü öldürəsi deyildi ki? İnsan öz səhvləri,günahları ilə insandır.