YÖNLENDİRİLEBİLEN İNSAN
"Kolay yaşamak mı istiyorsun? Sürüde kal ve sürünün içinde kendini unut!" demiş Nietzsche. Sürü denilince aklımıza hemen hayvan topluluğu geldi. Buradaki sürüyü kalabalık, küme, yığın anlamında düşününüz. Mecaz anlamda da yönlendirilebilen insan topluluğu olarak düşününüz. Amaçsız, seviyesiz, düzensiz insan kalabalığı anlamını da düşünebilirsiniz.
Değişme
İnsan..
Önce..
Kendini sevmeli..
Kendine..
Saygı duymalı..
Kendi varlığına..
Değer vermeli..
Aksi olursa..
Senin kendine..
Vermediğin değeri..
Birileri yüzüne..
Tokat gibi çarpar..
Kimseyi..
Kendinden öte tutma..
Kimseyi de..
Kendinden aşağı..
Kendin ol..
Kendin kal..
Kendini yaşa..
Değişimlerin..
Kendini..
Yenilemek için olsun..
Kendin hariç..
Kimse için..
Değişme…
Ayhan M.
Şiir biter,
Yollar biter,
Yıllar biter,
Aşklar biter,
Hayat biter,
Boş ver çocuk boş ver.
Sen hep böyle insan kal.
Vedalar ancak güzel yürekleri acıtır.
Eğer yollar bir gün birleşecekse, kısmetinde varsa birleşir.
Dünya çok küçük çocuk hem de çok...✨
Kalmaya dermanı olmayanın gitmeye nasıl mecali kalıyor anlamış değilim. Belki de kal derken bile gidiyordu..
Haftanın günlerinden perşembe. Batman'da bir sanat sokağının tam ortasına denk gelen bir bankta oturmuş, elimde Albers Camus'tan Yabancı kitabını okurken hissediyorum kendimin de buraya, bu insanlara ne kadar yabancı ve ne kadar yakın olduğumu.
Sağımdan aşağı doğru inenler solumdan yukarı çıkanlar. Etrafta kahvehaneler ve bu kahvehanelerde genelde yaşlı amcalar.
Her dilden konuşulan ve Kürtçe, Türkçe, Arapça karışımı bir uğultunun yükseldiği bu yer.
Yine içimde doldurulamayan bir boşluk ve yine yalnızlığım ile baş başa kalmış bir ben.
Arada kitaptan kafamı kaldırıp şöyle bir bakınıyorum etrafa ve yüzleri seyrediyorum. Her birinde bir farklı bir ifade. Kimisi düşünceli, kimisi yorgun, kimisi gülümsüyor, kimisi gergin. Ama belli olan tek şey var o da burada mutlu insan olmadığı.
Şimdi siyasi nedenlere girerdim burada ama neyse...
Dünyada bu kadar insan. Bu kadar hayat, bu kadar arzu, bu kadar istek, bu kadar zorluk, bu kadar yokluk, bu kadar varlık, bu kadar acı ve çok nadir olan yalnızlık.
Bazen sormuyor değilim kendime aslında ben neden kalabalık olamıyorum diye.
Bunca kalabalık içinde nedendir bu yalnızlık hissi?
Neyse ruhundaki ruhum yine ağrıtmiyim başını. Son günlerde doluyum yine herşeye.
Kalabalıklar böyle kalsın, sen kendi yalnızlığınla arkadaş kal...
Yalnız Bir Yolcu
dda dan hislerle…
Bazen ısrar edilsin istersin. Dıştan öyle gözükmek; gitmek istersin. Ama bazen tek bir sende gel daha güzel olur, senide aramızda görmek istiyoruz lafı o kadar kıymetlidir ki o yere gitmek istemesen bile sırf sana değerli hissettirdiği için gitmek istersin. Ama o kal lafı bile denmez ve sen yine başkalarına ayıp olmasın diye gidersin. Bir kelimenin denmesi bile çok görülür sana. Ben dda, saygılarla 🎩
Birini sevdiğin zaman her şeyinle tamamlanacak olduğunu mu sanıyorsun
Okunması gereken tüm kitaplarını bitirsende, şiirlere, şarkılara eşlik etsende , filimlere ve hatta yeni ilişkilere sığınsanda bu sana yetmeyecek
Umudu kuşlarda, hayallerde, umutlar da bir insan sesinde aramayı bırak
Önce kendini tanı ne istiyor, istediğin olunca tamam olacak mısın
Buna gerçekten inanıyor musun yani ne istediğinde doğrunun bu olduğuna
Kendini bulamadın ki henüz, acılarını onarmadın tedavini bir başkasının varlığın da aramak ne zavallılık
Kaç kışın kaç baharın kaldı
Çürüyen bir beden için de tükettiğin kum saatinin son tanesini mi bekliyorsun kendin için hayallerin uktelerin için son bir kum tanesinin düşmesini mi...
Kendinle yüzleş, sessiz kal bir yol kenarında dinle, dinle nefesini kalp sesini
Hiç bir şeye hazır değilken kendinin ne istediğini bilmezken sadece duygularını beslemek için ilkel seni memnun edemezsin.
Kendini keşfetmek ile başla...
Her sey bunca güzelken geçici olduğu aklima gelir ve zihnimde hep o şiir döner:
"Hatırlar mısın, insan gitmekten yapılmıştır
Dünya kalmaktan
Kal benimle, gitme, dünya dar
Alan açık, denizler var
Allah'ın dağları ve evliyaları aynı yaştalar
Bunu ancak ikimiz bilebiliriz
Yalpa yalpa merhamet
Yalpa yalpa vicdan insan, gitmekten...
#mustafaakar