Burası dünyadır.
İnsan sözünü tutamamış olandır.
Yapmam diyen yapar,
Söylemem diyen söyler,
Gitmem diyen gider.
Kalanlara selam olsun.
İbrahim Tenekeci.
Acı,
gidenin değil
kalanın hikâyesidir.
Ve hikayeler kalanlara aittir.
— Stefan Zweig
Paylaşımlarıma kısa bir bayram molası vermiş olsam da elbette #hercumaşiirgecesi rutinimin dışına çıkamazdım. Dün gece 
sevilay bilbey #bahardüşü isimli #şiirkitabı ile konuğum oldu.Ve yine bir kez daha şiire sevdalanıp şiir peşinde koşmaya başladığım için teşekkür ettim kendi kendime. Hatta canım kendim bile dedim çünkü nefis bir kadın
Müslümanlar için Filistin’de Müslüman kimliği taşımak ve yaşamak en büyük suçlarıydı. Bir baba akşam evine dönemeyebilirdi, namazı kılan bir anne çocuklarının gözleri önünde yerlerde sürüklenerek mescitten dışarı atılabilirdi. Ya da ibadetlerini yaparken durduk yerde ses bombası, gaz bombası üzerlerine atılabilirdi. Beş yaşındaki çocuk işgalci askerlere tehdit olarak görülebilir ve annesinin kucağından alınıp, tutuklanabilirdi. Her evden yılda bir tane acımasızca ve savunmasız bir şekilde öldürülen bir aile ferdi çıkabilirdi. Çocukken hapse atılan ve çocuklukları elinden alınan masumlarla hapishaneler doldurabilirdi. Bu masumlara psikolojik, fiziksel ve mental işkenceler yapılabilirdi. Evlerin içinden dışarı çıkmaları gerektiğini bile duyurmadan, içeride siviller varken, evleri bu insanların başlarına yıkılabilirdi. Enkazın altında kalanlara kurtarma ekiplerinin ve doktorların ulaşması engellenebilirdi. Ambulansların mahalleye girmesi yasaklanabilirdi. Geçim kaynakları zeytin olan ailelerin gözleri önünde zeytin ağaçları sökülüp atılabilirdi. Esnafların malları yağmalanabilir, dükkanları zorla ellerinden alınabilirdi. Okula giden çocuklar saatler süren aramalardan sonra çantalarında kalem taşıdıkları için suç unsuru taşımaktan tutuklanıp götürülebilirdi. Bunlar Kudüs’te yaşayan Müslümanlar için artık sıradan vakalardı. Dili, dini, ırkı ne olursa olsun kendine insan diyebilen dünya vatandaşları için de bu olaylar sıradan bir siyası vakaydı. Onlar için bir insanlık meselesi değildi bu yaşanılanlar.
Sayfa 39Kitabı okudu
"...Yaşadığımız sürece etrafımızdaki insanların hep bir görevi var, olacak. Kimse kimsenin hayatına yok yere girmiyor. Kötüler canımızı yakıp gidiyor, iyiler kalarak dostluğunu veriyor. Gidenler çok şey öğretiyor kalanlara belki. Kader o kadar ince örülmüş ki insan düşününce kaderi yazana tefekkür etmese ayıp."
Çünkü acı, gidenin değil kalanın hikayesidir.
Ve hikayeler kalanlara aittir...
"40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. Bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. Bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun."
İsmet Özel
Hayatını sevgilinin yoluna adayarak kazanmak; hayatını yaşayarak sevgiliyi kazanmakla aynı şey değildir. İnceliğin ve duyguların zirvesindeki ruh; sevgiliyi, hayatını ona adayarak kazanır. Maşuk yanına değil yarana gelen demekti. Benim üç yaram var. hayat yarası, ölüm yarası ve aşk yarası. Sen hangisine geleceksin Şems?
Muhabbet ve sevgi dolu
"...Yaşadığımız sürece etrafımızdaki insanların hep bir görevi var, olacak. Kimse kimsenin hayatına yok yere girmiyor. Kötüler canımızı yakıp gidiyor, iyiler kalarak dostluğunu veriyor. Gidenler çok şey öğretiyor kalanlara belki. Kader o kadar ince örülmüş ki insan düşününce kaderi yazana tefekkür etmese ayıp."
Sayfa 256Kitabı okudu
Yaşadığımız sürece etrafımızdaki insanların hep bir görevi var olacak.Kimse kimsenin hayatına yok yere girmiyor.Kötüler canımızı yakıp gidiyor,iyiler kalarak dostluğunu veriyor.Gidenler çok şey öğretiyor kalanlara belki.Kader o kadar ince örülmüş ki insan düşününce kaderi yazana tefekkür etmese ayıp....
Sayfa 256Kitabı okudu