"Benim hayatımı yargılamadan önce, benim ayakkabılarımı giy ve benim geçtiğim yollardan, sokaklardan, dağ ve ovalardan geç. Hüznü, acıyı ve neşeyi tat. Benim geçtiğim senelerden geç, benim takıldığım taşlara takıl. Yeniden ayağa kalk ve aynı yolu tekrar git, benim gittiğim gibi. Ancak ondan sonra beni yargılayabilirsin."
İnsan oğlu muazzam bir nankörlük içinde un salmıştır dünyaya kendi gözleri ona onu göstermezken bazen yürekleri kendi çürüklüğü göremezken ve aynanın karşısında paslanmış yüreklerini görmeye cesaret edemezken. insanoğlu!
Karşısındaki insanın giderde serçe parmağındaki çamura laf yetiştirir.
bir bilge derki,
" kime guvenirsen güven fakat insana güvenme..."
İnsanoğlu nankördür
On yanlışını çuvala basar da senin bir yanlışını meydana aşar.
İşte insan budur.
Nankörlük le nam salmış, güvenilmez ve nankördür. 
Şükran Demirhan