Fromm, doğduğumuz andan itibaren iki eğilim arasında gidip geldiğimizi söyler: Aydınlığa çıkmakla anne rahmine dönmek, maceraya yönelmekle kesinliğin peşine düşmek, bağımsızlığımız için riskleri göze almakla korunma ve bağımlılık eğilimleri arasında gidip geldiğimizi sıralar. Bağımlılık konfora yakındır, çünkü bizden bir talepte bulunmaz. Kendimiz
Thoreau Günlük'ünde şöyle yazar: "Eğer ben ben olmazsam, benim yerime kim ben olacak?" Bunu söyleyerek sorumlu ve itaatsiz öznenin temel formülünü net bir biçimde ortaya koyar: yeri doldurulamazlık. Elbette, Descartesçı Cogito; Kantçı ve aşkın "ego”dan, bu evrensel çekirdeklerden, gerçek bilginin soyut destekçilerinden her
Sayfa 122 - 123 - PdfKitabı okudu
_Eğer birinin ruhunu görmek istiyorsanız, ona hayallerini sorun.
_İnsan doğasındaki en derin prensip, "takdir edilme" isteğidir.
_Alaycı tiplerin aslında acılarını gizlemeye çalıştığı gerçeği doğrudur.
_İnsanın dünyadaki durumu, kedinin kitaplıktaki durumu gibidir; görür ve duyar ama hiç bir şey anlayamaz.
_Yanlış anlayanlar tarafından
Sanat Felsefesi, Estetik, Schiller, Ressamlar
_Alçak bir takım ihtiyaçların tatmini için kullanılan yetenek, güya artistik bir şekil verir kirli bir muhtevaya. Sanatçı, zayıflık ve kötülükle insanları aldatır ve kendilerini aldatmalarını kolaylaştırır. Sahtekârdır çünkü manevî susuzluklarını temiz bir kaynaktan doyurduklarına ikna eder onları. Sanat’ın nimetinden mahrum kalınan böyle zamanlar
8.34-41) Düşünülebilen (kavranabilen) şey ve odur düşüncesi, aynıdır çünkü bu olmadan, yani içinde ifade edildiği (veya ifşa edildiği) şey (yani dayanılan veya ilgili olunan şey) olmadan, düşünceyi bulamazsın. Hiçbir şey, olandan ayrı olarak mevcut değildir veya mevcut olamaz, zira kader onu bütün olarak ve hareket etmeyecek bir şekilde
Sayfa 55Kitabı okuyor
_İnsanın varlığı sırlarla kuşatılmıştır. Bizim dar bilgimiz ve tecrübemiz sınırsız denizlerde bir küçük adadır sadece.
_Birçok gerçek vardır ki insanın, kendi başından geçip de kafasına dank etmedikçe, bunların tam manalarını anlaması olanaksızdır.
_Bilgelik, aklın yolundan ayrılmayan, yeniliğe açık ve her türlü farklı bakış açılarına karşı
HİKAYE DEĞİŞİR İNSAN DEĞİŞİR
hikaye değiştikçe insanda değişir mi? Ve hikayenin değişikliği yine insanın kendisine aitse özne iradesinden bakıldığında hikayenin yüklemleri ya da diğer ögelerinin değişkenliği göz önünde tutulduğunda bu değişkeliğin temel eklemi insanın kendisi olmaklığı açığa çıkmaktadır. bu bağlamdan bakıldığında birey yani özne değişirse hikaye tamamen farklılaşabilir. bu yüzden her hikayenin değişkeni ototamik olarak bireyin kendi elindedir. peki birey değdiğimiz canlı formu bulunduğu toplum dinamiklerini temelinden sarsarak bunu yapıyorsa o zaman bu duruma doğru ya da yanlış diyebilir miyiz? çünkü doğru-yanlış dediğimiz şey de seçici geçirgen bir yapıya sahip olduğuna göre neyin kesinliğinden emin olabiliriz ki! işte buradan hareketle kesinlik dediğimiz kavram dahi içinde berrak değilken hayatta kalmak için yaptığımız durumlar aslında bizi hayattan koparıyorsa o zaman yaşamanın bir gayesi var mıdır? veya ölmek denilen durumun netliğinden ne kadar emin olabiliriz ki! çünkü kullandığımız her kavram günün sonunda değişecek olduğundan veya kökten sarsılacağı için gerçekten bir şey söylemenin imkansızlığı içinde olmanın derin tutkusuyla yine bir şey söylemek geliyor insanın içinden. bu bağlamdan hareketle bir şey söylemek gerekecekse yine insan söyleceye ve söylediği andan itibaren yine değişecektir.
izlemesi güzel bir video bırakıyorum; youtube.com/watch?v=akJvZoz...
Homo sapiens, dünyaya yaratıcı bir biçimde müdahale eden temel yaşam desteği sistemi sayesinde ortaya çıkmış ve bu müdahalenin sonucu olan şeylere bir ad verebilmek için, zihinsel olarak "kavrayan" ve "kavranan" şeyi iletebilen dili icat etmiştir. Fakat insan varlığı, gitgide iyi ile kötü, onur ile onursuzluk, dürüstlük ile ahlaksızlık ve dünyanın güzelliği ile çirkinliği arasında köklü ve derin bir gerilim haline gelmiştir. Başka bir deyişle, seçim yapma, karar alma, mücadele etme ve politik olma hak ve görevini üstlenmeden insan olarak var olmanın imkânsızlığı ortaya çıkmıştır. Tüm bunlar bizi, tekrar, eğitim deneyiminin üstünlüğüne ve bu deneyi- min, "umut"un radikal doğasını gösteren etik niteliğine getiriyor. Kısacası, işlerin daha kötüye gidebileceğini bilsem de bu durumu iyileştirmek için müdahale etmeye muktedir olduğumu da biliyorum.
Sayfa 96 - PdfKitabı okudu
Nostalghia'nın konusu ne?
Yaşamanın imkansızlığı, özgürlüğün yokluğu. Mesela, aşka sınır konacak olsa, sonuçta insan biçimsizleşir; keza, manevi hayata sınır konduğunda, insan travma geçirir. Bazıları bunu diğerlerinden daha kuvvetli hisseder ve kendilerini tümüyle vermek isterler. Dünyayı sevgisiziikten kurtarmak için kendilerini başkalarına verirler; feda etmenin anlamı budur. İnsan bugünün dünyasının bu sevgiye, bu armağana koyduğu sınırları gördüğünde, acı çekmeye başlamalı. Nostalghia'nın kahramanı dost olmanın imkansızlığı, herkesle dostluk içinde olmanın imkansızlığı yüzünden acı çekiyor. Fakat en az onun kadar acı çeken bir dost buluyor, deli adam, Domenico.
Yıllar duyguları sakinleştirmeli, yoksulluğun bunaltısı da geçip gittiği için, insan daha serinkanlı, daha çok yönlü düşünmeli, yüzde yüz haklı olmanın
imkansızlığı üstünde durmalı, değil midir?
