İnsan bir kere ölür
Her gün ölen umutlarımızdır içimizdeki
Paramparça olmuş sevgilerdir.
Her aldanış, yeni bir aldanışa hazırlar bizi
Zamanla renkler değişir
Donuklaşır anılar
Silinir üstümüzden güzel olan ne varsa
Görür içindeki bütün hayallerin olduğunu
İnsan yaşarsa.
" Çünkü, hilkat ağacının çekirdeği odur. Kadîri Zülcelâl,
onun gelişini takdir etmemiş olsaydı, kâinat da, insan da olmayacaktı;
dolayısıyla, imtihan dünyasının kapısı da açılmayacaktı. "Şu gördüğün büyük
âleme büyük bir kitap nazarıyla bakılırsa, Nuru Muhammedi, o kitabın kâtibinin
kaleminin mürekkebidir. Eğer o âlemi kebir, bir şecere tahayyül edilirse, Nuru
Muhammedi, hem çekirdeği, hem semeresi [meyvesi] olur. Eğer dünya, mücessem
bir zîhayat farzedilirse, o nur onun ruhu olur. Eğer büyük bir insan tasavvur
edilirse, o nur onun aklı olur. "
Öyle anlar olur, gelecek insana o kadar karanlık görünür ki, insan akıl gözlerini bu karanlığın üstünde durdurmaya korkar, aklının faaliyetini tamamen keser ve kendini bir geleceğin olmayacağına, geçmişin de olmadığına inandırmaya çalışır.
Sayfa 63 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
“Güç, yoldan çıkabilecek kişileri çeker."
"Beni yoldan çıkmakla suçlamaya cüret mi ediyorsun?"
Gözlerine dikkat et!
"Ben mi? Seni mi? Bunu yapabilecek tek kişi bizzat sensin. Ben Bene Gesseritlerin fikrini söylüyorum sadece."
"Boş boş konuşuyorsun!"
"Yine de biz tüm kanunların üstünde bir ahlâk