Seneca, insanın doğanın bilgisinden yola çıkarak ahlaki gelişimi tamamlası gerektiğini söyler. İnsanı kederden, kötülükten, gelip geçici zevklerden, doyumsuzluktan, korkulardan ancak doğanın hakiki bilgisini kavramak kurtarır. Böylece insan olgunlaşır ve doğanın değişmez gerçeği olan ölümü bile soğukkanlılıkla karşılama cesaretine sahip olur. (Bu alıntıyı bana Küçük Ağaç'ın Eğitimi kitabını hatırlattı. Tekrar okumalıyım)