Ama insan sadece kaştan,gözden,gövdeden mi ibaret?Mühim olan bu vücudun içini görebilmek.Kalbin aynasında ne var,ona ulaşabilmek.
"İnsan sadece kaştan, gözden, gövdeden mi ibaret? Ayna dediğin, taşı toprağı, evi sokağı da gösteriyor. Mühim olan bu vücudun içini görebilmek. Kalbin aynasında ne var, ona ulaşabilmek."
Ama insan sadece kaştan, gözden,
gövdeden mi ibaret? Ayna dediğin, taşı
toprağı, evi sokağı da gösteriyor. Mühim
olan bu vücudun içini görebilmek. Kalbin
aynasında ne var ona ulaşabilmek.
“(Lokanta da) İftihar edilen şey duvarlardan birini yarı yarıya kaplayan, oymalı ahşap çerçevesiyle görenlere ‘Hayret yahu bu saray işi ayna bu dağın başına nereden düşmüş’ dedirtecek kertede muazzam bir ayna.
Ayna kasabanın meydanının neredeyse tamamını içine alır; oradan kim geçiyor, ne oluyor tek tek gösterir. Bu, ne demektir; şu demektir: Onlar seni görmüyor, görseler de arkası dönük olduğu için zararı yok derler; ama sen onları görüyorsun. Ayıptır söylemesi, röntgencilik gibi bir şey. (…)
Hani çorbaya kaşığı daldırıyorsun, ağzına doğru kaldırıyorsun, karşıdaki hayalin de seninle birlikte aynı hareketi yapıyor. İnsanın kendine bakması önemli. Hani ayna olmasa bu mümkün değil ya.
İşte büyü burada.
Aynada insan kendini tanıyor. Burnunun üzerindeki et benini, benin üzerindeki ağarmış birkaç kılı görüyor. ‘ Ulan yaşlanmışız be!’ diyerek meyus oluyor. Veya kasketi yana yıkıp bıyıkları burarak ve de ‘kimseler görmesin ula’ diye işkillenip sağa sola bakınıp azıcık sırıtarak ağzındaki altın dişin parıltısına rastlayınca ‘Daha çökmedik efendi’ diye şişiniyor.
Bunların her ikisi de zahir erbabına yakışır.
Aslolan ayna camının ardına sürülen sırda. O sır olmasa kendimizi adi bir cam karşısında bulacağız ve hiçbir şey göremeyeceğiz.
Sır bize kapı aralıyor.
İşte diyor, sen busun.
Ama insan sadece kaştan, gözden, gövdeden mi ibaret? Ayna dediğin, taşı
toprağı, evi sokağı da gösteriyor. Mühim olan bu vücudun içini görebilmek.
Kalbin aynasında ne var, ona ulaşabilmek. Ne demişler: Kendini bilen Rabbini bilir”
