Kaç yıl sevilir bir insan..?
Kaç yıldan sonra unutulur..?
Gidince mi..
Ölünce mi..
Kaç yıl sürer bir sevda..?
Kaç ayrılıktan sonra vazgeçer insan sevmekten..?
Kaç ihanet soğutur yüreği..?
Kaç ağlamadan sonra diner öfkesi..?
Kaç kere sever bir insan..?
Kaç terkedilişten sonra korkar başlangıçlardan?
Kaç bahara aldanır...
Kaç geceye sığınır ve kaç şarkıya...
İnsan kaç defa yorulur...
İnsan bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşar, hayatını harcar fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar. Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek şeyi kalmayacağını bilmektedir. İşçiler işlerini tamamladıktan sonra, hiç olmazsa aldıkları parayla meyhaneye gider, oradan karakola düşerler; işte size en aşağıdan bir haftalık meşgale. Fakat bizler nereye gideriz? Onun için gayeye her yaklaşmada bir huzursuzluk hissedilir. İnsan gayeye ulaşmak için çalışmayı sever ,fakat ulaşmayı pek istemez; bu hal hiç şüphesiz çok gülünçtür . Şu halde insan daha doğuştan gülünç bir yaratıktır, İşin hoş tarafı da budur zaten. Gene de, ne olursa olsun, şu iki kere iki pek musibet bir şey. Bana göre ,iki kere iki sadece bir küstahlıktır efendim.İki kere ikiyi yolumuzun ortasında külhanbeyi gibi durmuş, elleri belinde, ortalığı tükürüğe boğarken düşünüyorum.
muhteşem tespit
Fakat insan hercai, bir dalda durmaz bir yaratıktır ve belki de satranç oyuncuları gibi gayeyi değil, gayeye giden yolu sever. Kim bilir (emin olamayız tabii) belki de insanların yeryüzünde ulaşmaya çalıştığı tek gaye, bu gayeye ulaşma yolundaki daimi çaba, başka bir deyişle hayatın ta kendisidir, yani iki kere iki dört cinsinden bir formül olan gaye değildir; zaten iki kere iki dört, hayat değildir baylar, ölümün başlangıcıdır. Hiç değilse insan, bu iki kere ikiden daima ürkmüştür;ben hala ürküyorum. İnsan bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşar, hayatını harcar, fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar. Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek şeyi kalmayacağını bilmektedir.
"Bana kalırsa insan dünyada bir kere yaşadığı gibi, ömründe bir kere sever."
Sayfa 137Kitabı okudu
Ezginin günlüğü-İnsan sever birkere
youtube.com/watch?v=XsAXUt5...
Gittim gidilmez yere
Düştüm dilden dillere
Bin kere tekrarı olmaz
İnsan sever bir kere
Madem beni bırakıp gittin
Yazsınlar adımı bir mermere
Bin kere tekrarı olmaz
İnsan sever bir kere
Bitmemiş Şiirler VI
insan bir kere sever severse,
ister yedisinde, ister yetmişinde olsun…
. . . . . . .
.
.
.
ağlaştıklarımız, kavgalarımız
şimdi sarmaşıklar gibi kollarımız.
sen kadınsın, en tatlı çağında,
ben en sevdalı yaşında erkek.
bırak bir kedi gibi yatayım kucağında
dizlerini, göğüslerini seyrederek…
Sana bir kez olsun o kadar çok sarılmak istedim ki.
Bir kere, yalnızca bir kere.
Kokun nasıl acaba?
Nasıl sarıp sarılıyorsun?
Görmediği, hissetmediği birini nasıl sever insan?
Nasıl baglanır?
Sayfa 97Kitabı okudu
"Bin kere tekrarı olmaz
İnsan sever bir kere" demiş,
Mehmet Nadir Göktürk 👏🏻👏🏻👏🏻
Geceye yakışan şarkılardan...
Sokak fenerlerini düşünürken gökyüzüne baktım. Koyu karanlıktı, ama öbek öbek bulutların arasından dipsiz kara lekecikleri açıkça seçebiliyordum. Birden bu lekelerin birinde küçücük bir yıldız fark ettim ve dikkatle incelemeye başladım. İzlerken birden bir düşünce geldi aklıma: Evet, bu gece kendimi öldürecektim. Daha iki ay önceden aklıma
Yawrum insan bir kere sever deli olur. Fakat ikincisinde artık usta olmuştur. Sever gibi görünür deli eder...
"Fakat insan hercai, bir dalda durmaz yaratıktır ve belki de satranç oyuncuları gibi gayeye değil, gayeye giden yolu sever. Kim bilir belki de insanların yeryüzünde ulaşmaya çalıştığı tek gaye, bu gayeye ulaşma yolundaki daimi çaba, başka bir deyişle hayatın ta kendisidir, yani iki kere iki dört eder cinsinden bir formül olan gaye değildir; zaten iki kere iki dört, hayat değil baylar, ölümün başlangıcıdır.."
Sayfa 36Kitabı okudu
"Hiç değilse insan, bu iki kere ikiden daima ürkmüştür; ben hala ürküyorum. İnsan bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşar, hayatını harcar, fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar. Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek şeyi kalmayacağını bilmektedir. İşçiler işlerini tamamladıktan sonra, hiç olmasa aldıkları parayla meyhaneye gider, oradan karakola düşerler; işte size en aşağıdan bir haftalık meşgale. Fakat bizler nereye gideriz? Onun için gayeye her yaklaşmada bir huzursuzluk hissedilir. İnsan gayeye ulaşmak için çalışmayı sever, fakat ulaşmayı pek istemez."
"İnsan bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşar, hayatını harcar, fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar. Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek şeyi kalmayacağını bilmektedir. Onun için gayeye her yaklaşmada bir huzursuzluk hissedilir. İnsan gayeye ulaşmak için çalışmayı sever, fakat ulaşmayı pek istemez."
