İnsan denen varlıkta da temeli oluşturan çocukluk nasıl oluyorsa hayat da aynen öyle devam ediyor. Fakat bunun yeniden düzeltilebileceğini hiç ama hiç düşünmezdim. Bu çocuk bana renksiz çocukluğumun tozlu yıllarına dönerek yeniden yaşamayı, kendime elma şekeri ısmarlayarak çocuk hayri' yi sevmeyi, sek sek oynamak için yerde illa tebeşirle çizili karelerin gerekli olmadığını adeta bıkmak ve usanmak mefhumuyla hiç aşina olmayan, aşinaysa bile zihninden çıkarıp büsbütün unutan usta bir öğretmen yahut evladı ilk adımları atarken ellerini hiç bırakmayan ebeveynler gibi öğretti, herkes daima bir parça çocuktur diyerek anlata anlata bitiremediği masallarıyla adeta ezberletti.
