din sınırlıyor mu?
İnsan şunu düşünmeli: Benim düşünen aklım ve seçme yetkim neden var? Eğer bir sınırsızlık olacaksa bunlar ne işe yarayacak. Sınırsızlık içinde ben neyi düşünüp ve neyi tercih edeceğim? Daha da ötesi aslında sınırsızlık içinde bunların hiçbirine gerek yok.O zaman bizi insan olarak ayrıcalıklı kılan bu akıl ve irade gereksiz mi? Acaba bizim diğer canlılardan hiç farkımız olmasa, daha mı iyi olur?
İnsanın özgürleşmesi, yani özünü gürleştirmesi ile Nebi arasındaki irtibat kendi başına önemlidir. Nebi sayesinde her bir insan mensubu bulunduğu toplumun kültürü ile eleştirel bir irtibat kurarak, kendi ferdiyetini kazanır. Nebi'nin teklifine/davetine müspet bir şekilde cevap vererek mükellef olan insan, verili zamanın ötesi ile irtibatlandığı için, diğerlerinden temayüz eder. Nebi'ye ittiba kitle içerisinde anonimleşerek kaybolmuş insan tekinin, kitleden temayüz ederek ferdiyet kazanması anlamında, ferdi olarak başlar, toplumsal boyut kazanır ve kurumlar tarafından tanzim edilir.
Sayfa 63 - Tahsin Görgün
"Demek hayat böyle iki adım ötesi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi..."
Sayfa 41 - YKY
Jung'a göre, yeni bir hayata doğuş, sadece ölüp bir başka âlemde var olmakla gerçekleşmez. İnsan
ölümsüzlüğe aday olmak suretiyle de dönüşüm sürecine girebilir. Kendi içindeki bilmçdışına girebilen insan,
bilinçdışının içerikleriyle bilinci arasında bağ kurabilir. Böylece her birey kendi içerisinde taşıdığı mağaraya girmiş olur. Jung'a göre, âyette (18/17) tasvir edilen mağara, Ashâb-ı Kehfin bir kereliğine girmiş olduğu bir mağara olmayıp herkesin girebileceği bir yerdir. Her
insanın içinde bilinç ötesi süreçlere ilişkin bir alan vardır. İnsan yeter ki, oraya girmek istesin ve girmeyi bilsin.
Jung, bu suretle, Kur'an'ın gaip diye nitelediği metafizik alana ilişkin oluş ve süreçlerin insanın benliğinin derinliklerinde yer bulduğunu ileri sürmüştür.
İnsan, elindeki dünyâlık, âhirete oranla bir hiç durumundadır ve o da kir ve pas ile dolmuştur. Âhiret mutluluğu yanında insan hiç Dünyâ mutluluğuyla sevinmek ve bununla yetinmek ister mi?
Âhiretle ilgili işlerini hep yarınlara erteleyen şu zavallı insan, farkında değil ki, o ertelediği yarında ölüm de beraberinde gelmiş olabilecektir. Bunun farkında değildir.
İnsan Dünyâ’ya bir kere alışmasın, onunla bir dostluk oluşturmasın, Dünyâ’nın şehvetine ve lezzetine bir kez dadanmasın ve onunla olan bağlarını sıklaştırmasın; artık bundan sonra gönlünü kaptırdığı bu Dünyadan ayrılması oldukça zordur. Dünya sevgisi böylesine gönlünde yer eden bir kimseye ölümden söz etmek, ona ağır gelir.
Insan ki, her şeye ad koyandır;
..Fizik, astronomi, felsefe, psikoloji ve diğer bütün bilim dalları insanın kendini ve varlığı anlama ve anlamlandırma çabasının birer tezahüründen ibarettir.
Sayfa 36Kitabı okuyor
..direkt olarak ruh üzerinde acı hissettiren bir olay nedeniyle çekilen ızdırap, insan bedenindeki yara sebebiyle duyulan acıyla aslâ kıyaslanamaz.
Sayfa 62Kitabı okuyor
İnsan ve Ötesi
İnsan yaratıkların en zavallısı, en cılızıdır; öyleyken en mağruru da odur.
Sayfa 19Kitabı okuyor
İnsan ve Ötesi
Kendini beğenmek insanın özünde, yaradılışında olan bir hastalıktır.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Zavallı insan..
Ey zavallı insan, sakın ola ki ölümü aklından çıkarma! Çünkü akıntı seni önüne katmış gidiyor, sen ise bunun farkında bile değilsin. Amacın menzile erişmektir. Belki de o menzil oldukça yaklaşmış, mesafe de sona ermiş olabilir. Sakın ola ki emeline aldanmayasın. Fırsatları ganimet olarak değerlendir ve her nefes alıp verişinde güzel işlere koş. İhmal ettiğin, değerini bilemediğin her bir nefesini, şu anda yerini dolduracak iş ve hizmetler için harca, sâlih amel işle.
Sayfa 51Kitabı okuyor
Âhiret mutluluğu yanında insan hiç dünya mutluluğuyla sevinmek ve bununla yetinmek ister mi?
Sayfa 47Kitabı okuyor