İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir diye düşünüyor. Bu bilgiye nadiren sahiptir insan, her seferinde boş, beyhude bir varoluşa uyanır, ..
.
Sayfa 14 - Kolektif Kitap 4. BaskıKitabı okudu
İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir..
Anlamın kaybolması
İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir diye düşünüyor. Bu bilgiye nadiren sahiptir insan, her seferinde boş, beyhude bir varoluşa uyanır, bazen buna uzun süre katlanamayacağını düşünür. Zaman zaman kendini çok çaresiz hissedebilir, masanın üzerine yığılabilir ya da bazen başını alıp duvarlara çarpmak isteyebilir, düşündüğü ne varsa parçalanıp gitsin diye, fakat en sonunda bir an gelir ve uyku bastırır; her şeye galip gelen düşüncelerimizden veya çaresizliklerimizden daha güçlüdür uyku, sıkıntılarımızın tümünü kolayca bir kenara iter, böylece ölümcül düşünceler silinir gider. Aslında uykunun hiçbir şeye çözüm olmadığı bilinir, isteği sadece bizi yeni çaresizliklere karşı bilemektir; insan ertesi sabah bir adım bile ilerlememiş olduğunu bile bile ayağa kalkmak zorundadır, bilinmezliğe doğru, inançtan, amaçtan yoksun, manadan yoksun, her şeyden ve her türlü maharetten yoksun, böylece insan giderek yaşlanır, içi daha da boşalarak, daha çaresiz bir hal alarak…
Sayfa 14 - Kolektif, 1. BaskıKitabı okudu
İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir, diye düşünüyor. Bu bilgiye nadiren sahiptir insan, her seferinde boş, beyhude bir varoluşa uyanır, bazen buna uzun süre katlanamayacağını düşünür.
Sayfa 14Kitabı okudu
İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir diye düşünüyor.
Sayfa 14 - Kolektif.Kitabı okudu
"İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir diye düşünüyor."
Sayfa 14 - Kolektif KitapKitabı okudu
Aslında yazamayacak kadar yorgunum, bu çaresizlik, keder, aşk, aşka direniş yığınından benim için arta kalanı seçip ayıramayacak kadar yorgunum, böylesine bencilleşiyor insan işte, eğer yorgunsa ve iki gün iki gece boyunca kendini en korkunç kuruntularla yiyip bitirmişse.
Sayfa 142
İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir diye düşünüyor.
Aslında yazamayacak kadar yorgunum, bu çaresizlik, keder, aşk, aşka direniş yığınından benim için arta kalanı seçip ayıramayacak kadar yorgunum. Böylesine bencilleşiyor insan işte, eğer yorgunsa ve iki gün iki gece boyunca kendini en korkunç kuruntularla yiyip bitirmişse...
Yağmura dair...
Yağmurlar sessizce yağsaydı eğer bu kadar güzel diyebilirmiydik? yine de müzik eşliğinde seyretmek de ayrı güzel. Mutlu olunan zamanlarda özellikle, ama zihin yorgunsa, kaderdeki önü görülmez yolları yürümek sırası gelmişse. Yağmurun kendi sesi daha güzel o zaman. Zihni öyle bir rahatlıyor ki. Hele ondan ders almak. Yağmurun biteceği gibi her şeyin de biteceğini bilmek, yağmurların ardından aydınlık gökyüzü ya da renk cümbüşü Allahın cemalininin yansımalarından bir gökkuşağı görmek, görmeyi istemek... Kaderin bu önü kapalı, kalbi yoran anların geçeceğini tabiatdan örnekle keşfetmek, fark edilmişse de anımsamak. Yağmurun kendi sesini duymak, örnek alıp akışa uymak, göklerden gelen karara, kadere boyun eğmek, kabullenip sabretmek . Tarifsiz bir teslimiyet, bundan doğan özgürlük. Rahmet ve nimet, bolluk ve besleyeni görmek tüm yeşili ardından hayvanı, beşeri . Yağmur bile delil, yağmur dahi şiir. Yağmur deyip geçmek düşünmemek, kalp gözleriyle görememektir. Rabbim bizleri bu günlerde hiç yağmursuz bırakmasın. Tefekkürle kalın.
"İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir diye düşünüyor."
Böylesine bencilleşiyor insan işte, eğer yorgunsa ve iki gün iki gece boyunca kendini en korkunç kuruntularla yiyip bitirmişse
Sayfa 142 - Koridor
İnsan yorgunsa eğer ve ertesi sabah uyanması için bir sebebi varsa yaşam ne güzeldir diye düşünüyor. Bu bilgiye nadiren sahiptir insan, her seferinde boş, beyhude bir varoluşa uyanır, bazen buna uzun süre katlanamayacağını düşünür. Zaman zaman kendini çok çaresiz hissedebilir, masanın üzerine yığılabilir ya da bazen başını alıp duvarlara çarpmak isteyebilir, düşündüğü ne varsa parçalanıp gitsin diye, fakat en sonunda bir an gelir ve uyku bastırır; her şeye galip gelen düşüncelerimizden ve çaresizliklerimizden daha güçlüdür uyku, sıkıntılarımızın tümünü kolayca bir kenara iter, böylece ölümcül düşünceler silinir gider. Aslında uykunun hiçbir şeye çözüm olmadığı bilinir, isteği sadece bizi yeni çaresizliklere karşı bilemektir; insan ertesi sabah bir adım bile ilerlememiş olduğunu bile bile ayağa kalkmak zorundadır, bilinmezliğe doğru, inançtan, amaçtan yoksun, manadan yoksun, her şeyden ve her türlü maharetten yoksun, böylece insan giderek yaşlanır, içi daha da boşalarak, daha çaresiz bir hal alarak...
Sayfa 14 - KolektifKitabı okudu