Ne azap, ne sitem bu yalnızlıktan; kime ne, asılmaz duvar bendedir; süslenmiş gemiler geçse açıktan; sanırım gittiği diyâr bendedir. Yaram var, havanlar dövemez merhem; yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem. Ne çıkar, bir yola düşmemiş gölgem; yollar ki, Allah’a çıkar, bendedir.”
(Necip Fazıl Kısakürek)
İnsan var insan var
İnsandan insana fark var
Kimisi sarayda yaşar
Kimisi barakada yaşar
Ne saraylar gördük içinde kimse yok
Ne sokaklar gördük kamil insan çok...
İnsan kaçmak istediği duyguya neden daha sıkıca tutunur ki ? Elinden kayıp gitmesini halen hazmedemediği için mi ? Yoksa hissettiği şeylerden uzakta yaşamak için mi ? İnsan hislerinden kaçabilir mi ? Başını yastığa koymadan önce aklına ne gelir insanın ? Yaşadığı hayatın ne kadar acizce olduğu mu, yoksa hayattaki en çok istediği şeyi başaramamış
Bir kıyıya ihtiyacım var .
Bir de su katılmamış bir yalnızlığa...
Bağırsam duyan , ölsem bilen olmasın.
İki dalga sesi üç beşte martı ...
Ben döke saça anlatayım dalgalara .
Onlar alıp götürsün bende ağrı yapan ne varsa ...
Gözümün alabildiğine baktığımda ne bir insan olsun
Ne insana dair bir şey etrafta ...
Öylesine bir yalnızlığa karışıp gideyim ki .
Ben bile unutayım kendimi ...
YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİRŞEY VAR
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya
Meleğimi benden kopartan herşeyin düşmanı oldum
En çok da kendimin..
İnsanın kendisini ifade edememesi..
Başından geçenleri bile anlatamaması..
Hep başkalarının anlattıklarıyla yargılaması sevdiceğinin.. Bakın insanların bir insanın hakkında ne düşündüklerinin gerçekten bir kıymeti harbiyesi yoktur inanan bir insan için..
Ama sevdiği haksız bir şekilde yargılarsa ;
Küser elbette seven..