Nasıl kalp insanın çekirdeğiyse, insan da varlığın çekirdeğidir. O halde sevgi-aşk-muhabbet özün özü, çekirdeğin çekirdeğidir. O yüzden tüm güzel duyguları kendi içinde toplar.
Sayfa 68Kitabı okudu
İki insanın birleşmesindeki sonsuzluk özü olmalı insan yaşamının.Özü olmalı güneşin.Bizi saran sıcaklığın.Soğuyan gecelerin.İki insanın sarılarak geçirdiği bu sarsıntı özü olmalı evrenin.Sonsuza dek varan, var eden, yaşatan, yaşamı ileri çağlara doğru devreden bu birleşme...
Sayfa 65Kitabı okudu
Düşünmek ve güzellik üzerine..
Sabahattin İzcioğlu - 08.04.2015
Her şeyin çok karmaşık olduğu dönemlerde düşünmek ne kadar zahmetli zor bir işmiş, hele de yıllardır duygularımızın hasar gördüğü bu durumda güzelliklerden bahsetmek daha zor bir şey. Bana göre böyle durumlarda yapılacak en doğru şey yalnızlaşma, daha açık ifade ile yalnızlık,
Annem hep diyor zaten kısık ateşte pişen yemek daha lezzetli olur diye .. Ben bi türlü şu kısmalara alışamadım ... Hep harlıyorum tüm hayatımı içimden geldiği gibi .. Kısmak lazım bazen biliyorum aslında ahh keşke yapabilsem ... Değmeyenlerden sevgimi , kıymet bilmezlerden sözümü , nankörlerden emeğimi , sevmeyenden yüreğimi bi kısabilsem ahh şu yaşam öyle lezzetli olacak ki ben bile tadına doyamam o vakit ... Amaaan yemek lezzetli olsa ne yazar ki aslında sunum konusunda da hiç iyi değilim ... Süslü gülümsemelerim , politik cevaplarım , çıkarına bırakan boşvermişliğim de yok ... Olsundu ... Varsın har ateşte pişsindi ...aslolan taze , temiz ve doğal malzeme değil miydi ? Öyleydi ... İnsanın özü iyi oldumu ruhu hep lezzetli olurdu... Olmalıydı ...
"Her ebeveyn ancak kendi çocukluğunun özgürlüğü kadar ebeveyndir…
Zira her insanın özü kendi çocukluğudur…"
"....Xüsusən, son vaxtlar onda belə bir fikir yaranmışdı ki, Uca Tanrı istədiyi bəndəsinə lazımi məqamda, haqq işi üçün elə bir güc verər ki, böyük bir ordu da bu gücün qarşısında aciz qalar. Necə ki, uzaq keçmişimizdə Həzrəti Əli Allahin iradəsiylə düşmən ordusu ilə dəfələrlə təkbaşına döyüşə girmiş, həmişə də onun köməkliyi ilə qalib
Sayfa 7 - kitapKitabı okudu
Seyidin diqqətini çəkən yaxın keçmişimizdə, Çanaqqala döyüşlərinin əfsanəvi qəhrəmanlarından biri olan topçu əri Mehmet oğlu Seyit Çavuşun başına gələnlər idi - həmin qanlı döyüşdə Seyit Çavuşun atdığı bir mərmi döyüşün taleyini həll edən amillərdən biri olmuşdu, ancaq burada Seyidin diqqətini çəkən Seyit Çavuşun mərmini necə atması idi. Deməli, növbəti düşmən mərmisi partlayandan sonra Seyit Çavuş görür ki, top, Əli adlı başqa bir əsgər yoldaşı ilə onun ümidinə qalıb. Düşmən gəmiləri də sahilə yaxınlaşır, yəni əsgər şərəfinin, vətən torpağının bundan ağır və çıxılmaz vəziyyəti ola bilməz. Əsgər yoldaşı Əli ilə bu müşkülü dartışırkən, Seyit Çavuş özündə elə bir güc hiss edir ki, təxminən 300 kg-a yaxın mərmini təkbaşına bir neçə dəfə topa qoyub, atəş edir axır ki, düşmənin ən ünlü gəmilərindən birin vurur... Ağır, sürüşkən mərmiləri götürmək, bir neçə pilləkən qaldırıb, topun lüləsinə yeritməkdən əlavə burda iki maraqlı məqam Seyidi düşündürürdü; birincisi, nə Seyit Çavuş, nə də yoldaşı Əli tuşlayıcı, nişançı deyildi, sadəcə heyət nəfəri idi, ikincisi isə, bu hadisə məşhur olandan sonra komandiri fotoqrafçı gətirdir istəyir ki, mərmini qaldıran vəziyyətdə Seyit Çavuşun şəklini çəkdirsin, ancaq Seyit mərmini qaldıra bilmir ki, bilmir... Düşünə-düşünə Seyid özü üçün yəqinləşdirdi ki, Cənabi- Haqq istədiyi məqamda istədiyi adama elə bir güc verər ki, uca dağlar belə insanın qarşısında duruş gətirə bilməz. Necə ki, Fərhad Şirin eşqi ilə Bisütunu yerlə bir etmişdi...
Sayfa 12 - KitapKitabı okudu