Kendini sevdiğini sanmak ve kendini sevmek
Çirkin görünüş deyince aklınıza ne gelir? Belki sivilceler, belki çok kilolu olmak, belki de fazla zayıf olmak... Genelde toplum hangi özelliklerin çirkin olduğu konusunda uzlaşır. Bu da bazı insanların kimse tarafından beğenilmemesine neden olur. Elbette beğenilmek insanın doğal bir arzusu, her ne kadar başkalarının gözüne hoş gözükmek gibi bir
Omurganın flütü
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
bir veremlinin yanan suratınca,
kızıl sarı.
Sevinçle kapatacağım gürültüsünü
kalabalıkların,
unutanların dirliği, ev bark yüzünü.
Bir çift sözüm var
insanlar!
Çıkın siperlerinizden.
Sonra bitirirsiniz savaşı.
Vladimir Vladimiroviç Mayakovski
hiç düşündün mü
ne kadar cahiliyiz birbirimizin?
peki,
kim kurtaracak beni var olmaktan?
yaşıyor muyum,
yoksa yaşar gibi mi yapıyorum?
Yaz geldi serpildi çiçek gibi insanlar ne çabuk unuttu insanlik hezimetini
"Çok seyirci insanlar, çok seyirci zulme. Başrolde inanılmaz başarılı katilleri alkışlayan sıfat olarak insan. Hakikatte bu davranışları sergileyen bir köpekten daha alt yaratılmış, havlayan insan, ısıran insan, kemiren insan. Şu yüzyılın en vahşi türü insan başına gelmedikçe kim ne yaşamış, umrunda değil. Başına gelince soylu çığlıklar atan, yobaz, iki yüzlü insan. Ölümün kıyısı, ölümün batısı, doğusu, siyahı, beyazı, dini inanışı yoktur. Ruhu olan insan için felaket. Haksız yere yapılan, yıkılan, terkedilen, duyulmayan çocuk çığlığı, savunmasız insanın yardım çığlığı. Tüm insanlık tek vücut var edilirken, birbirinden bölünen, yabancılaştırılan, düşmanlaştırılan, kendinden olmayanı yok eden, yaşam hakkı olmayan, kanı müşrik fikre tapınan bir hale getirildi. Kimdi zehirleyen, binleri, milyonları kim unuttu kendini, iblise ruhunu satarken? Ateşle harlayan öfkeyi hoşgörüymüş gibi dayatan.
Vaâd kutsallığı yaşat, öldür değil! Cennet, iyimserliğin, merhametin, paylaşmanın önemini bilenlerin kalbinde inşa edilir ve hiçbir fani güç bunu yıkmaya güç yetmez!
İyi olmaktan vazgeçmek, kendimize yaptığımız en büyük ihanet ve yok saymaktır."
"Kıymetden düşmüş eşyalar gibi, insanlar, insanları/insanlığı bir köşede unuttu"
Seni seviyorum.
Biz yanlış insanlar değildik
Yanlış bir ilişkimiz olmadı.
Sadece zamanında yapmamız gereken işler vardı.
Bir şey olmaz dedin belki de bana hiç bir zaman güvenmedin.
Benim bir şansım olsaydı yine seninle olmak isterdim.
Bana çok acılar çektirdin ama pişmanlık duymuyorum.
Son bir kaç aydır ümitlerim azaldı iyice.
Beni unuttu bir
Sonra noldu biliyor musunuz
Çağlayan pınarlar kurudu
Yüksek dağlar düze çıktı
Yaylalar yerleşimden çıktı turistik yer oldu.
İnsanlar ah geçmişte... diye iç geçirir oldu.
Ya geçmişe özlem ya geleceğe Ümitle baktı şimdiyi kaybedip geleceğinde bir gün şimdi olacağını unuttu.
Sonra otlaklar bozuldu.
Bir zamanların verimli, üzerine kavgalar edilen, can yakılan arazileri çoraklaştı, unutuldu.
Ha bir de yılkı atları evlerine döndü
Ama insan hâlâ kendine dönemedi...
"Değerli olmayı unuttu insanlar,
önemli olmanın derdine düştüler..."
Mahzun, yarı kırık yüreklerimiz
Yıllarca uzak kalmak üzere
O gün, ayrıldığımızda ikimiz
Sessiz ve gözyaşları içinde;
Solduğunda, soğuduğunda yanağın
Öpücüklerin buz tuttuğunda
Çoktan çalmıştı saati acıların,
Kader ağını örmüştü orda.
