“O zamanlarda, ailecek çektirdiğimiz fotoğraflara bakıyordum da herkes ciddi bir yüz ifadesi takınmışken, sadece ben mutlaka tuhaf bir şekilde yüzümü yamultmuş, gülüyorum. Bu da benim küçüklüğümden itibaren kederini taşıdığım şaklabanlığın bir türü idi.”
Mutsuzluk
Dışarıya karşı, durmaksızın gülümseyen yüzümü gösterirken, iç dünyam ölüydü. İşte bu, bin derdi tek bir saç teliyle taşımak gibi, yağa ter karıştırmak gibi bir çabaydı.
Sayfa 13Kitabı okudu
Aşırı Duyarlılık
Sefer tasında bıraktığım üç pirinç tanesinin, on milyon kişi her gün tabağında üç pirinç tanesi bırakacak olsa, kaç küfe pirincin boşa gideceği gibi şeylerin, ya da kağıt peçete konusunda günde on bin kişi tutumluluk gösterse ne kadar kağıt artacağı gibi 'bilimsel istatistikler'in beni ne kadar tedirgin ettiğini, her bir pirinç tanesi bıraktığımda, burnumu her sildiğimde, dağlar gibi yığılmış pirinç ve kağıdın boşa harcanması sanrısıyla bunalır, o an çok büyük bir suç işliyormuş hissine kapılırdım. Fakat bunlar 'bilim yalanları' 'istatistik yalanları' 'matematik yalanları' idi.
Sayfa 84Kitabı okudu
Bir yazarın eserlerini okumadan önce hayatı hakkında bazı bilgiler edinmek eseri anlamak adına baya faydalı oluyor. Ana kahraman Kazuko, Kazuko’nun erkek kardeşi Naoji veya Kazuko’nun annesi, hepsi de yazarın kendisiydi. Hepsi de yazardan birer parça taşıyordu.
Kitabın konusu kısaca; vakti zamanında durumları iyi olan Kazuko ve ailesinin maddi durumları kötüleşmeye başlayınca bir köy evine taşınmaları ve Kazuko’nun iç dünyası, ailesindeki sorunlar üzerine kurulu. Kitapta geçen olaylar yazarın birebir hayatında olan verem, solcu siyasi düşünce, esrarkeşlik, boş vermiş bir hayat, karamsar iç dünyası ve tabii ki yazarın ölüm nedeni olan intihar. Bu olaylar içimi daraltmaz diyorsanız kitabı okuyabilirsiniz.
Benim kitapta sevmediğim nokta, bir yerden sonra kim ne diyor, ne oluyor anlaşılmıyor. Biraz karışık bir anlatım tarzı var. Bu açıdan yazarın diğer kitabı 
İnsanlığımı Yitirirken daha anlaşılırdı ve çok daha fazla hoşuma gitti. Bir de kitapta Kazuko'nun annesinin "Anne" diye özel bir isim gibi geçmesi ve Kazuko'nun kitapta annesi ve babası için "Anne" ve "Baba" diye bahsetmesine bir anlam veremedim.
Zayıf insanlar mutluluktan bile korkarlar. İplikle bile yaralanırlar.
Sayfa 50 - Japon yayınları