“Bir şey söylemeden eğildi ve yerden bir avuç toprak aldı, doğruldu ve toprağı parmaklarının arasından kâsenin içine akıtırken bir dua mırıldandı, Toprak toprağa, küller küllere, toz toza, sonu olmayanın başlangıcı da yoktur, her başlangıç bir sondan türer. Meryem, şaşkın, sordu, Bunun anlamı nedir, ama dilenci sadece dedi ki, İyi kadın, rahmine bir çocuk düştü ve o insanlığın kaderidir, başlangıç ve son için, son ve başlangıç için.”