insana en çok acı veren şey,
söyledikleriyle söylemek istedikleri arasındaki
uçurumdur.
etrafınıza şöyle bir göz gezdiriniz...
gerçek hayat denilen şeyin ne olduğunu,
nerede olduğunu bilmiyoruz bile...
kitaplarımızı,
hayallerimizi elimizden alsalar,
öylece ortada kalakalacağız.
ne kadar çok anladıysam,
o kadar derinlere battım,
sıkıştım
Özgürlük
Özgürlük, belirlenen gayeye göre hareket edebilme durumudur. Allah (c.c) "Göklerde ve yerde ne varsa hepsini sizin için musahhar kıldı." Tabiat bize hizmet için var, peki biz kime hizmet etmek için varız? Bu soruya vereceğimiz cevap bizim özgür olup olmadığımızı belirliyor. "Ben insanları ve cinleri bana kulluk etsinler diye yarattım." buyuruyor Allah (c.c). O halde belirlenen gayeye göre hareket edebilmekse özgürlük, Allah'a hakkı ile kulluk edebilmektir. Peki özgürlük ne değil o hâlde? İstediğimi yer içerim değil, istediğimi giyerim değil, istediğimi yaparım değil... Bizlerin hizmetine verilen tüm nimetler, bizim Allah'a kulluk edebilmemiz için kolaylıklardan başka şey değildir. "Allah'ın nimetlerini saymaya kalksanız başa çıkamazsınız. Şu bir gerçek ki insanoğlu çok zalim, çok nankördür." Ayet mealinde de görüldüğü üzere, verilen bu nimetlere şükürsüzlük ve amacı dahilinde kullanılmaması bizi özgür değil, bilakis zalim ve nankör yapmaktadır.
Dostoyevski, Puşkin, Çehov, Gorki
_Lev Tolstoy_
_Öyle horozlar vardır ki, öttükleri için, güneşin doğduğunu sanırlar.
_İnsanları yalan söylеdiklеrindе dinlеmеyi sеvеrim. Çünkü, olmak istеdiklеri ama olamadıkları insanları anlatırlar.
_Hayat bizi dört işlеmlе sınar. Gеrçеklеrlе çarpar, ayrılıklarla bölеr, insanlıktan çıkarır vе sonunda topla kеndini dеr.
_Bozuk para, insanın
12/02/23
"Bu uçsuz bucaksız dünyada savrulurken insan, nelere sahip olduğunu ve aslında ne kadar şanslı olduğunu unutuveriyor.
Sürekli şikayet ederken ve başka hayatlara özenirken aslında kendi hayatının da özenilesi olduğunu unutuyor. İnsanoğlu gerçekten çok nankör ve bunu kabul etmiyor.
Aslında herkes başkalarının ondan çok daha iyi durumda olduğunu düşünüyor, herkes başka başka insanların hayatlarına özeniyor. Özellikle bunun için bir yer var ki orası da sosyal medya.
Herkes iyi herkes güzel değil. Herkes çok çok mutlu değil aslında. Çünkü kötü oldukları hallerini paylaşmaları saçma olur. Siz olsanız kötü hallerinizi paylaşır mıydınız mesela?
Sürekli bu insanları kafanızda düşünmeyin, kendi hayatınızın, sahip olduklarınızın kıymetini bilin. Buna ben de dahilim.
Bir şeyi kaybetmek gerekmesin değerini anlamak için."
Dostoyevski Çok Haklısın...
İnsanoğlu aptal olmasa bile dehşetli nankördür. Nankörün nankörüdür. Hatta bana göre en uygunu, insanı iki ayaklı nankör bir mahlûktur diye tarif etmektir.
Fyodor Dostoyevski
Şimdi sizinle biraz konuşmam gerek. eskilerden, yenilerden, gelecekten, gidecekten. ne bulursam onun hakkında konuşmak istiyorum. orda mısınız? başlıyorum.
biliyor musunuz, bu yaşıma kadar iyi insan olmaya çalıştım, sanırım başardım da. çünkü bugüne kadar “sen çok iyi bir insansın” cümlesini çok kez duydum. hala da duyuyorum. fakat geçmişimde çok
İnsan sevmek çok yorucu haksal. Atları, çocukları. Çiçeklerden en çok papatyayı. Karpuzu, inciri. Denizi, dağı, taşı, dereyi, tepeyi, ağaçları, yeşilin her tonunu, mavinin huzurunu. Çayı, kitapları. Ekmeyi, dikmeyi, yazmayı. Fotoğraf çekmeyi. Göğe bakınca nefes aldığımı hissetmeyi. Mum bitene kadar şiir dinlemeyi. Annemi. Dua etmeyi. Şehirlerden Mekke'yi Medine'yi Kudüs'ü sonra İstanbul'u. Yağmur rahmettir diye ıskalamayıp ıslanmayı. Kalabalıklar yerine sessiz sakin yerdeki ağaca yaslanıp uzun uzadıya oturmaları. Eskileri, kıyıda köşede kalmış anısı olan küçük değerli şeyleri seviyorum... Hatta kışı karı boranı dahi seviyorum çok üşümeme rağmen. Hiç değilse ne oldukları, insanın hayatına hangi taraftan esecekleri belli. Varmış baya değil mi? Aslında hepsinden birer tane vardır her birinizin hayatında diye düşünüyorum. Dünyada "acı ama gerçeklerden" yüreğimizi yakan yaralardan kaçıpta rahatladığımız demlerimizdir; yeterki hayatımızda yerleri sağlam olsun, ömrümüzün her zerresine yetecek kadar besleyebilelim bu sevgileri. Hepsi içtendir, kendine yetmeye vesiledir. Hepsi anlarda derdinden, insan anlamaz hâlinden. "Tefekkür et istersen, bak gör; insanoğlu nankör. Güzel günü unutur, göğsüne alıp sardığın yüreğini kurutur"