Ateşe; su dökmeyi yakıstıramadılar, külüyle sakladılar kutsal ışığı. Gün doğarken ve batarken ellerini kaldırıp güneşe yakardılar. Tüm canlılara Hızır'ın çocukları dediler, ağaçları kutsadılar ve kırmadılar dalını.Sacın başında ekmeklerini pişirirken, ilk dördüne;ateşin,havanın,suyun ve toprağın hakkı dediler,son ekmeği kurdun kuşun hakkı olarak mühürleyip hayvanlara sundular..
İnsan en zor olanı başardı..
"Ey insanoğlu! Israrla kendine insanım dedin ve insanlaştin.Oysa kutsal olan ışıktın."
Remzi Aydın..Toprak dile geldi..
Dostoyevski'nin idamdan kurtuluşunun yansımaları... Ümit Yıldırım
"Nerede okumuştum, hani bir idam mahkûmu ölümünden biraz önce şöyle söylemiş ya da düşünmüştü: 'Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört bir yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek bir
İnsanoğlu haiz olmanın tutmak olmadığını ve malik olmanın korumak olmadığını unutur her zaman: Nerede ayaklarının altında bir toprak hissetse, oraya evini kurar ve ağaçların kökleri aracılığıyla vatan toprağına tutunmak ister.
Gömülü Şamdan, Stefan Zweig
İnsan gaflettedir,
Kollarınızı kasa kasa yürürken, bir çok işe kadir olduğunuzu sanarken, ölümün sizden uzak ve size erişemez bir durak olduğu yanılgısındayken bir an durun ve düşünün, Atillâ nerde, Cengiz Han nerde, Kazıklı Voyvoda Vilad nerde, Yavuz Sultan Selim,dünyadan eli boş dönen Sultan Süleyman nerde. Bir avuç toprak.
Özüne dön,kıblen olan vicdanına dön ey et yığını insanoğlu senden büyük Allah var...