Ey aşağılık nefsine yenilen adam, erkeklik iddiasını bırak. Ne diye yiğitlikten kahramanlıktan dem vuruyorsun? Elinden gelirse bir ağız tatlandırmağa bak. Yoksa bir ağza yumruk atmak erkeklik değildir. Filin alnını yırtan kimse erkek değildir ve onda mertlik hassası yoktur. İnsanoğlu topraktan yaratılmıştır.Toprak gibi alçakgönüllü olmazsa insan değildir. Akraban Allah’ı tanımıyorsa akrabalığı kes. Onunla
ilgiyi kesmek, akrabalık sevgisinden daha iyidir. # ALLAHI tanımayan bin akraba onu tanıyan dosta feda olsun.
Sayfa 34Kitabı okudu
Dostoyevski'nin idamdan kurtuluşunun yansımaları... Ümit Yıldırım
"Nerede okumuştum, hani bir idam mahkûmu ölümünden biraz önce şöyle söylemiş ya da düşünmüştü: 'Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört bir yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek bir
İnsanoğlu yalnız değildir. Bir ada gibi bağımsız ve kendi başına değildir. Dünyanın herhangi bir parçası bütünün bir bölümüdür Küçük bir toprak parçası denize aksa koca bir kıta küçülür. Bütün bir ülke yok olsa, arkadaşların ölse senin evin ve yaşadığın ülke yok olmuş gibi üzülmelisin. Çünkü ben de o büyük bütünün bir parçasıyım. İşte bu yüzden; asla, Çanlar Kimin İçin Çalıyor? diye sorma. Çanlar senin için çalıyor.
Sayfa 1Kitabı okudu
Ateşe; su dökmeyi yakıstıramadılar, külüyle sakladılar kutsal ışığı. Gün doğarken ve batarken ellerini kaldırıp güneşe yakardılar. Tüm canlılara Hızır'ın çocukları dediler, ağaçları kutsadılar ve kırmadılar dalını.Sacın başında ekmeklerini pişirirken, ilk dördüne;ateşin,havanın,suyun ve toprağın hakkı dediler,son ekmeği kurdun kuşun hakkı olarak mühürleyip hayvanlara sundular..
İnsan en zor olanı başardı..
"Ey insanoğlu! Israrla kendine insanım dedin ve insanlaştin.Oysa kutsal olan ışıktın."
Remzi Aydın..Toprak dile geldi..
Pusula her zaman gerçeğin peşinde.
Yeryüzünün neresinde olursa olsun, her zaman aynı yönü işaret ediyor. İstanbul’da, Karadeniz’de, Ege’de ve işte şimdi kıyılarında volta attığımız Kuzey Afrika’da da, pusulanın o küçük iğnesi hep o yönün peşinde. Ne kadar dönerse dönsün, ne kadar savrulursa savrulsun ibre yine dönüp dolaşıp aynı istikamete işaret
