Yıllar içinde öğrendim ki insan sadece bencil bir varlık ve bunu gizlemek için duygudan maskeler kullanıyor . Ben merkeziyetçi yapısına zarar mı geldi , bürünüyor öfke maskesinin altına ya da ben merkeziyetçi yapısını okşayacak bir eylem mi oldu , gurur maskesini takıyor hemen. Çünkü o da biliyor eğer şapka düşerse kel görünür her şey gün gibi ortaya çıkar . Aslında bunun altında kendini kabul edememek var . Her ne olursa olsun sevabıyla ya da günahıyla insan kabul etmeli kendini . Bencil miyim ? Bencilim ama bencilim . İyiyim , kötüyüm ama benim sonuçta . İnsanoğluyuz ve iyimizle , kötümüzle , savaşımızla veya barışımızla bir bütün olduğumuz gün aslında kendimize erişmiş olacağız ve işte o zaman gerçekten “ben”cil olmuş olacağız . Kendinizi sevin ve “ben”cil olun
Ey Hayat Bu
Yoldayız, yolcuyuz, yoluz..
Her ne kadar bazen tek ayak üstünde yaşadığımızı hissetsekte,
İmanın her zerresi, ümidin soluğuyuz.
Her şey iyi olacak diye bir kaide yok.
Acılarında, sevincinde gelme amacı gitmek içindir.
Her şey bitmek için başlar.
Hem hüznün baş rolü,
hem mutluluğun doruğuyuz.
Sahi,
Saat kaç?
Kaç yaşındayız?
Kaç yara aldık, kaç daha alacağız?
Kaçmalı mıyız?
Kimse hatırlatmaz mı bize,
İnsanoğluyuz.
Her yeni günün sebebi biziz.
Her nefese bin şükür borçluyuz.
Dert başımızda taç, derman altında saç.
Yürümekten çok düşmeye doyamasakta,
Boğazımıza kadar sonsuz bir umut ile doluyuz...
.. Alıntı
İstesem düzeltirim elimden de gelir hani ama sürekli kendi çabamla düzeltmeye, insanların diyaloglarına sabretmeye tahammülüm kalmadı.
Sinirlerim çok bozuk ama sakinim.
Onu da öyle kabul edelim, Bunu da böyle kabul edelim. Herkes istediği gibi davransın , bunu da böyle kabul edelim.kimse kimsenin saygısızlığını ,lafını tartmadan konuşmasını,tolere etmek zorunda değil.
İnsanoğluyuz yoruluruz , kendimize sınırlar kurmal isteriz . mesafe kurmaya karşı
saygı göstermek zorunlu bir anlayıştır.
Vicdan rahatlığı önemli asıl mesele bu.
Bir sanattır iyi insan olmak ama çoğumuz bilmeyiz bunu! Hep karşı tarafta görürüz eksikliği hep kusurlarımızı görmemek için kusursuz ararız hele bir de iki afilli laf ediyorsa ağzımız dev aynasında görürürüz kendimizi , kabullenemeyen kusurlarımızı büyüttüğümüz ve hayatta ezilmeye karşı geliştirdiğimiz bir savunma mekanizması olduğuna inanırız. Hep kişinin bir yönüyle dalga geçeriz diyeceksin ki klasik laf ama dalga denizde olur. Yok arkadaş dalga ruhlarda saklı bir öyle bir böyle yön nereye çekerse. .
Elimizde tuttuğumuz en değerli madenimiz vardır kıymetli.. kenara koyayım bir gidip geleyim madeni tekrar alırım dersin madene bakmadıktan sonra şekli değiştikten sonra neye yarar ? Maden yine gömülür toprağın altına.. Saygı,sevgi gider. ..
Gül bahçesinde güller yetiştiriz varlığın en güzel hediyesidir güller sadece kokusuna rengine bakarız dikenlerine gelince bir bahane buluruz..En önemli yeridir aslında acıtsa da kanatsa da..Cesaret edipte gün yüzüne çıkarılamayan güllerimizde vardır öndeki güller daha göz alıcı gelir.. Değer kavramını unuturuz
Koskoca evrenin içinde çözülemeyen günümüz insanoğluyuz değeri,sevgiyi,saygıyı unutan hep sevgiyle sınanan..
Anlaşılmak için o kadar çok çaba gösteriyoruz ki,kelimeler ve cümleler arasında anlatabilmek için kendimizi iyice karmaşık bir sonda, anlaşılmaz sonla bitiriveriyoruz noktayı koyduğumuzda.
Çabalamak çoğu zaman kendimizi anlatmaktan çok anlaşılmak uğruna hebaya götürüyor.Aslında kendimiz olabilseydik gerçekten,kabul edilebilir yargımızın sadece bize ait olduğunu görebilmeyi ve başkasının da yargısının kendine ait olduğu gerçeğiyle yüzleşip tek doğrunun aslında bize ait olmadığı bilinci ile iç huzurumuzu bulduğumuzu görebilirdik.
Ama biz insanız,karmaşıklığı seven insanoğluyuz....